"Vefa" Uzaklarda kalan bir ses !



Uzun süredir düşündüğüm dostluk, arkadaşlık, sadakat gibi kavramların, bizim içini ne kadar doldura-bildiğimize ve manâdaki derinliğin, gerçeklerle hiç örtüşmeyen acı yüzüne! tabii ki, bir de “vefa” kavramına ve ona atfettiğimiz duyguya, takılı kalmakta aklım!.. Ne dostluk, ne arkadaşlık, ne sadakat, ne de vefa… tam karşılığını bulabiliyor zamanımızda!

Genellikle çabuk tüketilen ıvır zıvır nesneler, araç-gereçler kadar bile hükmü olmayan… ihtiyaç karşılandığında yani; karnı tok sırtı pek hale ulaşıldığında ve görev süresi tamamlandığında, üzerinde yazılı olan “son kullanılma tarihleri… ” gibi uyarılar dahi dikkati alınmayarak, büyük bir açgözlülükle ve özensizce tüketiyoruz her şeyi!..

İçimize böylesine nüfuz etmiş iken tüketim çılgınlığı! İnsan ilişkilerine kadar, neredeyse tüm yaşamımıza hızla yayıldığını fark ediyorsun… hal böyle olunca da;

“ tüketmek için mi yaşıyoruz! yoksa yaşamak için mi tüketiyoruz “ karmaşası içinde, ne olduğunu bilemediğin bir yığın tuhaf yaratıklar ve davranışların sergilendiğini görüyorsun her yerde!..

İnsan denilen bu çok karmaşık canlıları anlamak mümkün değil iken! Tüm olup bitenlere zaman ayırıp kafaya takmanın da bir o kadar ahmakça olduğunu düşünmeden de edemiyorsun!..

“ Tüketilen şeyler çöp olup atılıp gitmişse eğer, senin tüm bu gereksiz şeyleri kafanda biriktirip taşımanın ise akla mantığa sığacak hiçbir izahı olamaz! “ diye söylenip durursun kendi kendine…

Çünkü adı üstünde insan denen beşer bazen düz yolda bile düşer sonrada kendi haline bakar şaşar!..

Ama hep mi şaşırır insan hep mi yanılır! Az da olsa yanılmadığını görmek ve bilmek istemez mi! Dilde hafif ama özde ağır olan o kelimelerin hakkını veren-ler olası değil midir ki hiç!

Bakınırsın etrafına daha alıcı gözlerle!.. Bilirsin hepsinden vardır, vardır elbet!..

Var gibi görülen ama aslında hiç olmayan! Yok gibi sandığın ama aslında hep yanında var olan!.. varlıkları bir bir getirirsin gözünün önüne! Yüreğine sımsıcak sular serpiliverir adeta! Daha bir sarılırsın senin için var olduğunu bildiklerine!

Ve en çok da karşında duran ve seni hiç yanıltmayan, aynada gördüğün o bir çift sana bakan gözlere…gülümsersin :) kendine!

Sonra da dilinin ucunda olan bir şarkıyı mırıldanır durursun bozuk plak gibi durmadan!

Tıklayınız 

“ Vefaaa….uzaklarda kalan bir his.., doooost eski şarkılardan bir iz, şefkatseee bardaki sarışın kız!.. dizlerimde dermaaaan, kandilimde yağğğğ bitti, bulamadımmm gitti!....Vefaaaaaa arıyorum!….”

Tam da böyle kendini kaptırmış söyleye-dururken :) öyle bir davudi sesle kendine gelirsin ki!

“ booooooozaaaa! ” sokaklarda yankılanan o ses “ boooooooozaaaaa! ”

Avaz avaz bağırırken…düşünürsün bir yandan da;

"Vefa" uzaklarda kalan bir his ve bir sestir aynı zamanda!...nasıl da gözünde canlanıverir o eski sokaklar, hemen oracıkta...!

Ellerinde güğümleri, bellerinde bardakları ve sattıkları boza kadar koyu kıvamdaki gümbür gümbür yeri göğü çınlatan o davudi sesleriyle bozacılar… Geçmişin tarçın kokulu anıları geliverir aklına!.. Soğuk kış gecelerimizi aydınlatan ve tüm aileyi büyük bir neşe ile bir araya getiren ve damaklarımızda bıraktığı o mayhoş tadı ile !..

“ booooooozaaaa! “ .... derken bir daha dikkat kesiliverirsin!..
uzaktan sana doğru gelen ve gittikçe yaklaşmakta olan sese!...

ve işte şimdi o hasret kaldığın sesi çok uzaklardan duyarsın yine;
“booooooozaaaa!” .... " Aaaa!.aaa!…aaa!….inanmıyorum! …bozacı şu anda bizim sokakta!.. "

Tam da vefayı kafana takıp diline doladığın şu an da; “ boooooozaaa! ”

Ve gittikçe yükselir ses daha da!..

Hem de meşhur Vefa Bozacısı artık " aaaaa !..ay ay ayyy!.. :)))  " tam da kapının önünde!..
üstelik bir zil sesi kadar da yakının da! olduğunu görürsün...!

O an, hayal mi! gerçek mi! bu yaşananlar diyerek... kendinle konuşurken; “Allah’dan başka bir şey isteseymişim keşke, olacakmış meğer! “ der durursun...

Üzerinden atamadığın şaşkınlığın, gecenin o soğuk ayazı ve sessizliğini yırtarak kulağına kadar uzanarak gelen ve gözünde canlandırdığın mis kokulu bol tarçınlı bir bozaya kavuşma hayali içinde sabırsızlanırken....

" Hakiki Vefa Bozası alır mısınız! " diyen megafondaki sese yanıtınız gecikmeden;

" Vefaysa !  alıyorum usta ! "oluverir bir anda!...

Dilimde yeniden; " ayışığında yola koyuldum...elimde kandil; 'çok pardon; boza yani:)) ' cebimde  mendil, vefaaaaaaaaaaa arıyorum... "

kapıyı kapatırken.... tüm vefasızlara inat, üstelik şu sıralar biraz ekşi, biraz tatlı kıvamındaki bozalar gibi nahoş dönemlerden geçerken;“ bozacıların şahitlerinin neden şıracılar! ” olduğunu daha iyi anlarsın…ve üzerine serptiğin bol tarçınlı vefa bozası ile kadeh kaldırırsın bu hayata!..
inceden inceye gülümseyerek!.. :)

Esin Bozdemir

Bozacının şahidi çıracı!