Haftanın renklerinden yansımalar :)

“İnsanlar doğar, büyür, yaşar ve ölürler. Önemli olan çok yaşamak değil, yaşadığın sürece fazlaca bir şeyler yapabilmektir.” demiş Sevgili Friedrich Nietzsche

Corona virüsü gündemimize düştü düşeli hayatlarımız normal seyrine göre şimdi; ‘daha ağır, daha yavaş ve daha durgunlaştı..' derken, biz içine düştüğümüz bu duruma göre şekil almaya başladık bile çoktan.  Artık günler nasıl geçiyor hiç anlamıyorum inanın!. Bu defa tempo, evimizin içinde! E tabi ki istediğimiz gibi özgürce dışarıda olamasak da, evlerimizin içinde, zorunluluktan mütevellit, bir tatlı telaş mı?! desem,  keyif mi? yoksa, bir sınav mı? ceza mı? desem! bilemedim. Çünkü evlerimizin içi de özellikle kültürel anlamda, teknolojinin sağladığı olanaklarla dolu, koskoca bir dünya aslında! Bu anlamda yapacak çok şey var, ancak zamanımın çoğunu alan ev işlerinden dolayı (yemektir, temizliktir, çamaşırdır, ütüdür derken...) o asıl yapmak istediğim güzel şeylere bir türlü sıra gelemiyor. Yine de eylemlerime pozitif imalar yüklemek istiyorum ben! Zira evde olma halimizi daha keyifli kılmak, her zamankinden bir tık daha doğal beslenmek adına çabalarım taktire şayandır :) kendi kendimi, hatta maaile kendimizi taktir etmekteyim. Ne demişler; 'çareler tükenmez, yeter ki yaşam enerjimiz tükenmesin!'

Şu aralar neler mi yapıyorum?

Keşke fırından taze çıkmış ekmek gibi, sıcağı sıcağına yazabilseydim yaptıklarımı. Bir türlü fırsat bulup, bloguma giremiyorum. Yine beni bekleyen sıradaki işleri biraz öteleyip, nihayet kendimi attım klavyenin başına! başka türlü dinlenemeyeceğim, kendi kişisel tarihimize de 'coronalı günleri' not düşemeyeceğim. Okuyunca çokta matahmış sanki demeyin ama ;)

Bu satıra kadar gelip bırakmış, sonra araya dört beş gün girmiş olarak... kaldığım yerden yazmaya devam ediyorum.

Nerde kalmıştık!.
Sondan geriye doğru giderek anlatayım...

Geçtiğimiz hafta sonu, bunca zamandır gözümde büyüttüğüm ve elimin bir türlü gidemediği, ama velâkin yapmasaydım bastıracak olan sıcaklarla birlikte, mutfağımızda hiç görmek istemeyeceğim misafirlerin -güve kelebeklerin- uçuşacak olması ihtimali ile 'tam da zamanı' diyerek, eşimin de yardımıyla kuşburnu pekmezi yaptım.

Kuşburnu pekmezini birkaç kez yapmışlığım vardır. En son sanıyorum beş yıl önce yapmıştım. Kuşburnu pekmezinin yapımı bir hayli meşakkatlidir, yapan bilir. Köylerde genellikle imece usulüyle, kocaman kazanlarda odun ateşinde kaynatılarak ve bir dizi işlemlerden geçirilerek yapılır bu pekmez. Küçük mutfaklarımızda uygun ortamımız ve düzeneğimiz olmadığı için hiç teşebbüs etmiyordum açıkçası. Genellikle hemen her yıl gibi, eksik olmasın kayınvalidem, bazen de annem kuşburnu pekmezini yaparlar, biz de afiyetle tüketirdik.  Artık onlar da yaşlanmaya başladılar, eskisi gibi böyle meşakkatli işlere girişemiyorlar. Dedim ki; “artık sıra bizde!” Hem evde kaldığımız şu günlerde, hazır eşim de hafta sonu evdeyken, zaman bu zamandır.  

Memleket havası kokan, konu komşu hep birlikte imece usulüyle olduğu kadar, anne elleriyle de tek tek toplanıp, bize kışa girerken verilmiş olan organik sepetimizin en nadide ürünlerinden olan kuşburnu meyvelerimiz, nihayet pekmeze dönüşebildi. 

Yapımı bir hayli meşakkatli ama faydaları saymakla bitmeyen; kansızlıktan, kolesterole, cilde, kansere, kalp ve damar hastalıklarına kadar... limondan 60 kat daha fazla C vitamini içeren Kuşburnu; Likopen ve A, B, E, K vitaminlerinin yanı sıra magnezyum, demir gibi değerli mineralleriyle de vücut direncini artıran, sinir sisteminde ve hücre yenilenmesinde faydalı bağışıklık sistemini güçlendiren çok özel bir meyvemiz. Hele ki corona günlerinde, değeri kat be kat kıymetlenen... bu yüzden dört elle kuşburnu pekmezini yapmaya koyulduk.

İnternette benim için en pratik yapımlardan birini gözüme kestirerek; Kuşburunları önce iyice yıkayıp, başlarını temizleyip...süzdükten sonra düdüklüye koydum ve göz kararı suyun içinde 35 dakika kadar haşladım. Büyük bir tencerede 4 – 5 saat ön pişirme de yapılabilir. Ben zamandan kazanmak için düdüklüye koydum. Zamanı, tencerenizin veya düdüklünüzün pişirme durumuna göre ayarlayabilirsiniz. Ben baktım yarım saatte yumuşamış ocaktan aldım. Daha sonra kuşburunları kepçe ile azar azar, yavaşça, -kevgir yerine aslında daha güzel işimi gören- çelik süzgüden geçirdim ve toplanan çekirdekli posayı bir yana ayırdım. Çekirdekli posayı da birkaç kez azar azar suyla bir kez daha süzgüden geçirerek olabildiğince tane haline getirdim…

Elde ettiğim kuşburnu püresini tekrar ocağa alıp yeniden -boza kıvamına gelinceye kadar- kapağını açık bir şekilde kaynattım. İndireceğime yakın içine şeker ilave ettim. Ben çok az şeker koydum.  Bu son kaynatma işlemim yaklaşık 45 dakika sürdü. Önceden sıcak suda kaynatıp beklettiğim kapaklar ve cam kavanozlara itinayla sıcacık pekmezi dökerek sıkıca ağızlarını kapattıktan sonra, ters çevirdim. Bir gün sonra tekrar kapaklar üste gelecek şekilde cam kavanozları döndürdüm.

Diğer yandan çekirdekli posaları atmadım. Bunları güneşte kurutabilmek de mümkün. Ben ceviz büyüklüğünde parçalara ayırarak hamur yoğurur gibi şekil verdiğim posaları, poşetlere koyup, derin dondurucuya koydum. Bunları da çay olarak içeceğiz.  Hatta denemek için bir avuç kuşburnu posasını tıpkı, çay demler gibi demledim, içine de birkaç karanfil attım. Tadı nefis oldu.

Kuşburnu pekmezimiz ve çayımız artık hazırdır. Yorulduk mu? Evet. Değdi mi? e tabi ki J Yorulmadan olmaz. Tembellik yapmıyoruz. Ve hazır gıdaları artık hiçbir şekilde evlerimize sokmuyoruz :) ben zaten hazır gıda tüketmiyordum, şimdi daha da itina ediyorum :)

Corona günlerinde, virüse yakalanmamak düşüncesi ile; alışverişe de mümkün olduğunca az gidiyoruz, haftada bir kez gibi. Tabi ki gidince hamallığımız da, evdeki işlerimiz de ritüele dönüşen hijyen temizlikleriyle katmerleniyor. Ama hiçbir şekilde şikayet etmek gibi bir lüksümüz olmadığını biliyorum!  Bu yüzden hem sağlıklı besleneceğiz, hem de köşe, bucak mutfakta ne tür malzeme varsa, her birini değerlendireceğim derken, ne enteresan lezzetler icat eder oldum...ben bile kendime hayret eder oldum! Allahtan kilo almadığımı görmek teselli ediyor beni.  Yada kilolarım gizleniyor, sonra çıkacaklar ortaya, şimdilik bunu dert etmiyorum.

Sebzelerin baklagillerle ve baharatlarla buluştuğu şifa deposu çorbalarım. Benzer çeşitlilikte yeşil salataların, türlü otlar ve fındık - fıstık evde ne varsa karıştırıp harmanladığım salatalarım pek bir güzel olmakta. Vakti zamanında öğrencilik yıllarımda Londra’nın en meşhur lezzet duraklarında çalışmışlığım var ne de olsa!. Damak zevkime güvenirim ;) Bir başka postta da başka bir lezzete yer veririm. Bu posta bir sebze çorbası, bir salata ve bir hafif tatlımı görücüye çıkarmış olayım :)

Yaratıcılık senin elinde :)) 

Üstteki çorbamın içinde; havuç, kırmızı lahana, ıspanak, azıcık kara börülce ve kuru fasulye, kuru soğan, baharatlardan, zerdeçal, biraz kara, biraz kırmızı biber attım. Pişirdikten sonra üzerine biraz tereyağı kızdırdım. Ben evde hangi yemeği pişiriyorsam ön haşlama sularındaki baklagillerimden birazcık ayırır difrize atarım. Daha sonra onları çorba ve salatalarımda çeşni olarak harmanlarım. Çorbalarım ve salatalarımdaki zenginliğin sebebi budur :) Allah ne verdiyse işte; bu kırmızı mercimek olur, maş fasulye olur...bakla olur...

Zarif Kuşkonmazım, meze niyetine bir çeşni olabilir. Veya meyvelerle harmanladığım hafif tatlım; çayın, kahvenin yanında, film seyrederken harika bir ikram olabilir kendimize J

…

Hangi filmleri seyrediyorum?

Önceden hafta sonları film günümüz olurdu. Şimdi Netflix aboneliğimizle şu corana günlerimizde hemen her akşam gibi dizi seyreder olduk. 20 Bölümlük dizileri bir hafta veya 10 günde tamamlıyoruz. Günde peş peşe 2 dizi seyrediyoruz. En son Versailles’ı izledik.

Öğrencilik yıllarımda oda arkadaşımla Paris ve çevresini gezmiştim. Paris’e yakın lokasyonda yer alan ve Fransaya giden herkesin mutlaka görmesi gerek harika yerlerden biri olan Versay Sarayı'da programımız içinde yer alıyordu.  Ancak Saray ziyareti için upuzun kuyrukları görünce Versay Sarayı'nn içini görmekten vazgeçmiş, tercihimizi Versay'ın devasa parkına gezmeye ayırmıştık. Ucu bucağı görünmeyen parkta gezerken büyülenmiş gibiydik. Girişinde görkemli heykellerin yer aldığı devasa bir havuzu olan, ve saat tam 11'de izleme şansına sahip olduğumuz Fransız müzikleri eşliğinde bize bir şölen yaşatan o "muhteşem bahçeyi iyi ki gezmişiz" dedik sonradan. Havuz boyunca bahçeyi ikiye ayıran yol öylesine uzundu ki!  Labirent şeklinde sarmaşıkların ve mitolojik kahramanların heykelleri arasında dolaşırken bir an kaybolacağımızı zannetmiştik. O yıllarda (2000'li yılların başlarında) elimizde böyle akıllı telefonlar da yoktu ki yönümüzü bulalım. Ama serde gençlik olunca, gözü de kara oluyor insanın. Elimizdeki haritalara güvenip gezmiştik. Sanıyorum bahçenin diğer bir ucunda da küçük bir göl ve içinde at heykellerinin olduğu bir havuz daha vardı. Devasa parkın çevresinde gezmek yeterince zamanımızı almıştı. Sarayın içini gezse idik büyük bir ihtimalle bahçeyi gezecek zamanı bulamayacaktık. Ama yine de içini de görebilmeyi çok merak ediyordum. Versailles filmi vesilesiyle bol bol sarayın içini de görmüş oldum.

Versailles dizisi, Fransa'nın "Güneş Kralı" olarak bilinen 14. Louis'nin aşk ve siyasetin acımasız savaş alanına dönüşen entrikalarla dolu hayatına odaklanıyor. Biz O'nu çoğunlukla bilmeden; tarihe kazınmış olan bir sözüyle anarız... O söz de "Devlet benim!" sözüdür.

Versailles Sarayı'nda yaşanan iktidar oyunları ve ikili ilişkileri konu alan dizi hem aksiyon dolu...hem de sarayın görkemini ve burjuvanın kokuşmuş yüzünü gözler önüne seren tarihi bir film. Tuvaletin olmadığı en önemli hacetlerin sarayın köşelerinde, perdelerin arkasında giderildiği.. bu yüzden sarayın pis kokularının yıllarca çıkmadığı  söylenir. Kötü kokuları yok etmek için de, o zamanların parfümleri olarak amber ve misk gibi hayvansal kökenli aromalardan oluşan kokuların ve kıyafetlere de dikilebilen lavanta keselerinin oldukça yaygın olarak kullanıldığını öğreniyoruz.

O yıllarda Veba Salgını vardır. Sıcak suların hastalık yaydığına ve başka bir görüşe göre de içilecek temiz su bulunamamasından dolayı şarabın ne denli çok tüketildiğini... ve daha pek çok şeyi bu tarihi filmin içinde görebilmeniz mümkün. Tabi ki Fransa'nın en uzun süre tahtta kalan kralıdır O. 72 yıl Fransa krallığı yapmıştır. 14. Lois'in Fransa'ya kültürel anlamda yaptığı katkıları gözardı edemeyiz. Heykel sanatına, resim ve müziğe, mimariye düşkün bir kraldır. Ancak pornografik görüntülerin -neredeyse beş dakikada bir sevişme sahnesinin- yer alması biraz abartılmıştı.

Netfilx filmleri güzel güzel olmasına, fakat özellikle Versailles'de cinselliğe vurgu inanılmaz çok fazla idi! Her çeşit erotik sahnenin hiç bir kısıtlama olmaksızın  filmde yer alması sanki bilinçli bir politika gibiydi. Yani sakın ola ki çocuklarınızla yada ebeveynlerinizle birlikte izleyeyim demeyin bu filmi. +18 uyarısına lütfen çok dikkat edin. 17. Yüzyıl Fransasında yaşananlar üzerine odaklanan Versailles, özellikle ilk 10 bölümünde oldukça sürükleyici  idi. Genel olarak film güzeldi. Oyuncular oldukça başarılıydı. Tarihi filmleri sevenlere Versailles'i önerebilirim.

Hafta içinde araya bir sinema filmi de sıkıştırdık. Çocuklarınızla izleyebileceğiniz "The Boy Who Harnessed The Wind" /  'Rüzgarı Dizginleyen Çocuğun Filmi'ni kesinlikle öneririm.

13 yaşındaki William Kamkwamba, Malavi’deki köyünü kıtlıktan kurtarmak için bir fen bilgisi kitabından esinlenerek, rüzgâr türbini inşa eder. Gerçek bir yaşam öyküsü. Ve oldukça etkileyici.

Kitaplara gelecek olursam. 

Hangi kitabı okuyorum?

Genellikle öğlen güneşi görünce, küçük ama içime huzur veren, çiçekli balkonuma atıyorum kendimi.

Biraz D vitamini, biraz edebiyat.. biraz da hava almak lâzım diyorum ;)

Elimdeki kitap biraz sürünse de azimle okumaya gayret ediyorum yine de. Zira konu mühim! Yazar, bir doğa bilimcisi, araştırmacı, ama dili samimi, eğlenceli ve çokça bilgi dolu. Son yarım milyar yılda tam beş kez kitlesel yok oluşu irdeliyor. Dünyada yaşam çeşitliliği aniden ve dramatik ölçüde azalırken, yeni bir kitlesel yok oluşun yaşanılır olma ihtimali içinde hatta öngörüsü ile '6. Yok oluş' İhtimalini anlatıyor.

Ve; " İnsan kendi yarattığı yok oluşun kurbanı mı olacak?!" Konu ürkütücü gibi gelse de, şu içinde yaşamakta olduğumuz süreçleri düşününce, pek de olasılık dışı görünmüyor. Araştırmaya dayalı bilimsel tezleriyle birlikte, iyi bir öngörü. Kitabın ilk baskısı 2016. Evet, daha içimi ferah tutacak bir konu olsaydı iyiydi ama gerçeklerden de kaçamayız ki!.

Başucumdaki kitapların hepsi mesut ve bahtiyar :))

Öyle, kâh keyifli beni güldüren, kâh diyar diyar gezdiren ve eski günlere götüren kitaplar da var başucumda, hatta bir değil, dördü-beşi bir arada! Ruh durumuma göre, yani havama göre nasipleniyorum hepsinden...

Biraz da renklerin dünyasına dalıp…özlediğimiz doğayı bütün renkleriyle tualime taşıyorum...

Bu yıl Javad Soleimanpour Atölyesi’nde pastel çalışmaktaydım. Atölyede halen yarım kalan işlerim var. Ancak görünen odur ki bu karantina günlerimiz pek kısa süreceğe benzemiyor. Bu yüzden pastel çalışmalarımı evin ışık alan köşelerinde sürdürmeye devam ediyorum. Evimizin her köşesi şimdilerde birer küçük resim atölyesi:) Yeni bitirdiğim son çalışmam da işte budur... Madem ki doğaya çıkamıyoruz, o halde doğa bizim evimize gelsin :) diyorum. Bu arada pastele meraklı dostlarıma önerimdir. Javad Hoca online derslere başladı. Uzakta olup da gelemeyen, veya atölyede yer bulamadığı için pastelin ustası Javad Soleimanpour'dan eğitim alamayanlar için online dersler harika bir fırsattır. Detaylı bilgileri şu linkten alabilirsiniz.

Dilerim karantina günlerimiz çokta uzun sürmez... bizler yine eskisi gibi; parklarda, bahçelerde...
sevdiklerimizle birlikte özgürce dolaşırız. 💖

Şimdi kurallara, sabırla uyma zamanıdır. Evde kalalım ama üretmekten geri kalmayalım sevgili dostlarım. Yeni haftayı da sağlıkla, sevgiyle...umutla karşılayalım.
Şimdiden herkese iyi haftalar, keyifli üretimler diliyorum. 💕


Esin Bozdemir


* Üstteki Görsel: İBB Florya Sahil Parkından.Yıl: 2018