Büyük Hüner

     İnsanları sevmek kolay değil,

     bir hürriyet bu;

     çetindir memleketimde.

     Ben ille varım dersen,

     bir gün pusuya düşersen,

     insanları sevmek

     büyük hüner…

     Bu dünyada yaşadığın şu kadar yıl,

     gerçekten, güzellikten, yiğitlikten,

     payına düşeni alabilmişsen,

     vermişsen payına düşeni;

     gerçek için, güzellik için,

     gücüne karşı konmaz

     korkusuz, direnirsin…

     Bilirsin,

     bir kere korku düşerse adamın içine,

     bir kere koparsa sevdiklerinden,

     mümkünü yok,

         gitti gider…

     Söner gözlerinde güzelim ışık,

     kararır, çirkinleşir yüzü.

     Önceleri, utanır belki,

     sonra, vız gelir,

     umurunda olmaz dünya.

     İnsanları sevmek büyük hüner,

     insanlarla beraber!..

(*)Arif Damar, 1955, İstanbul

Resim: Deviantart