Bremen Mızıkacılarından Derelerin Çığlığına!

İnsan çocukluğunda okuduğu kitapları, hikayeleri ve benimsediği kahramanları hiç unutamıyor. Doğan Kardeş Dergisini ve içinde yer alan hikayeleri bilirim… Keloğlanı, Pinokyo’ yu, Jules Werne’i, Red Kid’i… ve daha pek çokları..

Anılarım(ız)da saklı kalmış bu kahramanlar, zaman içinde yaşadıkça hayatı, gördükçe anya’yı - konya’yı ve her geçen gün yeni bir şeyler öğrendikçe çok daha başka bir boyutta anlam kazanıveriyor. Ve sandık altına attığım hafızamın bir köşesinden çıkıp karşıma geçiveriyorlar bir anda!

İnsan ömrü ozanın dediği gibi uzun ince bir yol! Bizlerde yolcu, tek biz mi!.. bizimle birlikte etrafımızda dönen her şey yolcu! Oradan oraya sürüklenip durmaktayız… bazen koşar adımlarla, bazen ağır aksak, bazen uçarak… bir de hiç bilemediklerimiz var! nerde, ne zaman, ne olacağını !!!

Baharda yola koyulmak var usumda, belki de yolculuk başka bir diyara? Çıkar mıyım! Yoksa çıkmaz mıyım ! Bilemediğim başka bir zamanda...  hangi yolculuğa!

Dün sahilde yürüyordum sporcu edalarında! Bugün kendi mekanımda adeta bir karınca, kısa ama ferah yürüdüğüm kendi salonumda … Başka bir gün, belki bambaşka bir yerde … yollar ve yolculuklara kucak açabilirim! Kimbilir… Belki bende Bremen Mızıkacısı olabilir-im kanımca!

O ülkeden bu ülkeye, o şehirden bu kente, o kıyıdan bu köşeye… oradan buraya… nerelerden nerelere… yollar çokkkk! sen yeter ki gitmek iste!

Anımsadığım bir masal var öykü tadında!

Yaşlandığı ve değirmene eskisi gibi yük taşıyamadığı için sahibi tarafından kapının önüne konulan eşeğin Bremen’e yolculuğu ile başlayan! Aslında eşek kapı dışarı edilmez ama efendisi samanını kesince eşeğimiz;  ” en iyisi buralardan gitmek!” diye düşünür ve “Bremen’de Mızıkacılık” yapmayı kafasına koyar ve yollara düşer. Yolda kendisi gibi artık yaşlandığı ve av peşinde koşamadığı için kovulan bir köpekle tanışır. Onu da Bremen’e müzisyen olmaya davet eder. İkili, yine yolda, fare tutamayacak kadar yaşlı bir kedi, sabahları ötemeyecek kadar yaşlı bir horozla, aynı nedenle tanışıp, aynı amaçla birleşerek hep beraber yola devam ederler. Uzun yorucu bir günün sonunda karanlık bir ormanda geceyi geçirirler, bu arada uzakta ışıkları yanan bir kulübe görürler. Karınları çok aç olduğundan ışığın yandığı kulübeye doğru yaklaşırlar. Vardıklarında buranın haydutlara ait bir ev olduğunu anlarlar.

Evin penceresinin önünde, birbirlerinin sırtlarına binerler. Horozda en üstte bir dala tüner. Sonra hep birden, kendi lisanlarıyla şarkı söylemeye başlarlar. Eşek anırır, köpek havlar, kedi miyavlar ve horoz üüürüüüü diye öter ve camı kırarak içeri atlarlar. Haydutlar kaçışır, onlar da evdeki yiyecekleri yiyip eve yerleşirler. Bir süre sonra geri dönen haydutlar, bir kez daha saldırıya uğrarlar, onların birer hayvan odlularını bile anlayamazlar. Haydutlar bir daha hiç dönmemecesine kaçarlar oradan Bremen’e gitmeyi bir süreliğine erteleyen dört kafadar, artık ormandaki o evde yaşamlarını sürdürüler. Ama her gün şarkı söylemeyi de unutmazlar.

Eğer bir gün onları dinleme şansınız olursa, Bremen sakinlerinin ne büyük bir tehlike atlattıklarını anlamanız güç olmaz…

Hiç düşündünüz mü bu öykünün, gerçekten neyi anlatmak istediğini! Bu öykü sahipsiz kalanların öyküsüdür aslında! yaşam alanları ellerinden alınanların, ölüme terk edilenlerin, işten atılanların, ekmeği elerinden alınanların, yurtlarından kovulanların, sömürülenlerin…

Bu öykü ağlayan nehirlerimizin, yakılan, yıkılan ağaçlarımızın, ormanlarımızın, derelerimizin, kuşlarımızın, heykellerimizin, tarihimizin… ve

Anadolu'nun İsyanı' nın da öyküsüdür bir anlamda!

Ve bu öykü, çaresiz ve savunmasız, zayıf ve güçsüz olanların, tıpkı Bremen Mızıkacıları gibi üst üste çıkarak tek vücut olduklarında, birleştiklerinde… barbarları, haydutları yenebileceklerini, işgal ettikleri orman içindeki evlerinden onları kovabileceklerini ve derelerin özgürce akabileceklerini de anlatıyor olmalıdır aynı zamanda…

Esin Bozdemir

Resim: buradan - derelerinkardesligi

Kolaj:  izler ve yansımalar

Masal "Bremen mızıkacıları" - Eser: Grimm Kardeşler (Jacob Grimm-Wilhelm Grimm) 

**********************

Duymadım, görmedim, bilmiyorum diyenler için; Anadolu’nun dört bir yanında devam eden HES çalışmalarının yıkıcı etkisine dikkat çeken Akdeniz’den Karadeniz’e, Doğu Anadolu’dan Ege’ye kadar 20 bin kilometre yol kat edilerek çekilen “Anadolu’nun İsyanı” filmini izlemenizi ve duyarlılığınız gereğince paylaşımlarınızı taktirlerinize bırakıyorum…

Filmle ilgili yapılan açıklama;

“ Bizlerin doymak bilmeyen tüketim alışkanları ve ihtiyaçlarının doğa üzerindeki yıkıcı etkisi her geçen gün biraz daha artıyor. Hiç haberimiz olmasa da, umursamazsak da, gitmesek de, görmesek de bizim bu yaşam biçimimizin bedelini birtakım canlılar, insanlar ödüyor. Bu film; bir yandan Anadolu nehirleri ve doğası için verilen mücadeleleri anlatırken, bir yandan da şehirlerde hiçbir sorun yokmuş gibi yaşamaya devam eden insanlara ayna tutmak ve bu soruna ortak etmek için hazırlandı. Unutmamamız gerekiyor ki, bu ateş sadece düştüğü yeri değil tüm canlı yaşamını yakacak. Bu gerçeğin fakına varanlar Nisan ayında tüm Anadolu’dan Ankara’ya doğru yürümeye başlayacak. Bu yürüyüşe katılmak ve destek vermek hepimizin yaşama karşı ortak sorumluluğudur. Filmin indirilmesi, çoğaltılması ve dağıtılmasında hiç bir sakınca yoktur. Anadolu'nun tüm canlılarına armağan olsun.."           

Anadolu'nun İsyanı