Doğu Ekspresi ile Erzincan Kemah'tan Kars'a (1.Bölüm)

Doğu Ekspresi ile bundan tam beş yıl önce Haydarpaşa’dan Kemah’a unutamayacağımız güzellikte ve anılarımızda iz bırakan keyifli bir yolculuk yapmıştık. Ve bu yolculuğun devamını, Erzincan Kemah’tan Kars’a son istasyona kadar gerçekleştirmeyi ‘isteklerimiz’ hanesine yazmıştık. Ve nihayet beş yıl aradan sonra, bu yıl ki ilk yaz tatili programımız içine ‘Doğu Ekspresi Treni’ ile yolculuk yapmayı dahil ettik.  Pulman, örtülü kuşetli, yataklı, içinde mini buzdolabı, masası, lavabosu, temiz çarşafları, havluları ile küçük bir otel odasını andıran Kompartımanlı  ‘Doğu Ekspresi Treni’ ile seyahat etmenin keyfini yaşayacaktık yine... 

İstanbul’dan Erzincan’a kadar karayolu ile yapmış olduğumuz uzun yolculuğumuzun ardından,  bizleri bekleyen yakınlarımızla hasret giderip, üzerimizden yol yorgunluğunu da attıktan sonra öncelikli olarak Kemah’tan Kars’a kadar gidip nostaljik! trenle sefere çıkmak var sırada. Ve daha sonra ise Erzincan’ı ve ilçelerini gezip göreceğiz. 

 * Kemah Tren İstasyonu

Önceden internetten rezervasyon yapmaya gerek duymadan sabah erkenden kalkıp, Kemah Tren istasyonundan biletlerimizi alıyoruz. Ankara'dan Kars'a yaklaşık olarak  25 saat süren Doğu Ekspresi Treni’nin Kemah'a gelinceye kadar 18 saatlik yolu kat etmiş olacağından ve çoğu yolcularını da uğurladıktan sonra, geride kalan  8-9 saatlik Kars'a yolculuğumuzda trende yer bulmakta zorlanmıyoruz.

Hızlı ve yoğun tempolu hayattan bir süreliğine de olsa bizi kopartacak ve başka hayatlara taşıyacak olan treni bekliyoruz sabırsızlıkla. Üç beş öğrenci ve birkaç yolcu ile Ankara’dan gelecek olan treni beklerken, istasyon personeli ile ayaküstü sohbet edip,  memleket sevdalısı yüreklerimizle, yapacaklarımızdan, gezgin ruhumuzun meraklarından söz ediyoruz. Trenimiz 15-20 dakikalık bir gecikme ile 08.15 gibi Kemah istasyonuna geliyor ve seri bir şekilde bir iki dakika içinde trene biniyoruz. Aksi bir durum olmazsa akşam 17.15 gibi Kars’ta olacağız.

Trenin en arkasında yer alan ‘Yataklı Vagon’ da kompartımanlar neredeyse boş gibi.. Bu durum, çalışmamızı daha esnek kılacağından bizi biraz memnun etse de konuşacak memleket insanının az olmasına üzülüyor bunu yol mesafesinin uzunluğuna bağlıyoruz. Biletimizde yer alan 7 nolu vagon un 19 / 20 no'lu kompartımanına  giriyoruz.  

(Trenin vagonları 7. vagon yataklı, 6. vagon örtülü kuşet, 5. vagon yemekli vagon, 4, 3, 2 nolu vagonlar pulman, yani yatar koltuk şeklinde biçimlenmiş.) Kompartıman, küçük ama gereksinimlerinizi karşılayacak konfora sahip. Mini buzdolabı, askılık, lavabo ve sonradan ranzaya dönüşecek iki koltuk. 

Birkaç dakika sonra kimi inen, kimi binen yolcular yerlerine yerleşir yerleşmez, kondüktörün çaldığı düdüğün sesine, tren teşkil memurunun düdük sesi ekleniyor. Lokomotifin peşine takılmış vagonlarımız rayların üzerinde yavaşça hareket ediyor. Veeee yaşasın Doğu Ekspresi Treni ile güzel yurdumuz Erzincan Kemah’tan yolculuğumuz başlıyorrrr :)

Ana istasyonlarımız Erzincan, Erzurum ve Kars ama aralarda bir çok küçük ara istasyonlarımız olacak. Yola çıkmadan önce internete bilgilerimi güncellemek üzere bakmıştım. (yandaki listeyi daha büyük görebilmek için ltf. üzerini tıklayınız.) 

Yurtdışında olduğu gibi bizde de istasyonları ve hareket saatlerini bilgilendirme amacı ile gösteren yol haritaları, broşürler olsa hiç fena olmayacak, ama artık devir çok amaçlı mobil tf/int./kamera devri. Avuçlarımızda koskoca dünyaları taşıyoruz. Ben yine de int. in çekememe ihtimaline karşı pc + cep tf.numa gerekli bilgileri kaydettim.

Kompartımanımızda yer alan masayı da hemen çalışma masası konumuna getirip.) tüm koridor ve trenin arka bölümü sanki bize tahsis edilmişçesine salına salına bir koridor camından bir kompartımanın camından dışarıyı seyrediyoruz. :)

*****

Buram buram Anadolu’yu soluyacağız, biraz güneşli biraz parçalı bulutlu ve yağmurlu da olsa hava, biz kendi havamızı bozmuyoruz asla.) çünkü her mevsimin ve o anın içinde nice güzellikler saklı.. Birer birer küçük istasyonlardan geçiyoruz. Kemah'tan sonra ilk durağımız Alp ve sonra Dumanlı istasyonu.

* Alp Tren İstasyonu 

Büyük şehirler dışında tren güzergahında yer alan köyler ve ilçelerde sadece bir-iki dakika  duruyor tren ve seri bir şekilde yolcu indirme ve bindirme işlemi gerçekleşiyor.

Yanımızdan Fırat (Karasu) nehri akıyor nazlı nazlı.. kimi yumuşak hatlı, kimi çorak, kimi sert kayalık...  çeşitli görüntülerdeki dağ öbeklerini seyrediyorum. Gökyüzünde, bulutların arasından göz kırparcasına bir çıkıp bir kaybolan güneş, gölgesini sürüyor dağların, nehirlerin, ovaların üzerine... ve gölgeler dans ediyor adeta bu eşsiz doğal panoramik görüntüde...

Hayranlıkla bakıyorum 'kimsesizlerin kimsesi' güzel yurdumun bereketli topraklarına... hangi kareyi çekeceğimi bilemez halde, elim hep deklanşörde!.. 

(ah ki ne ah! sonrasında, işin yazmak serüveninde bir dolu fotoğraf ile aklıma ne geleceğini ve bu defa da hangi kareyi seçeceğimi bilmezmiş gibi hem de.) gördüğüm manzaranın cazibesine kapılmadan edemiyorum:)

*****

başı pare pare dumanlı dağlar...

yavaş yavaş değişmeye başladıkça doğal görüntü;
tepelerinde karlar ve dumanlı dağları görünce Erzincan'a tepelerinde karlar ve dumanlı dağları görünce Erzincan'a yaklaşmak üzere olduğumuzu anlıyorum...

 Erzincan Garı ve Tren İstasyonuVe.. Erzincan Garı'na geliyoruz. Buradaki molamız 15 dakika gibi... inenler, binenler, kavuşanlar, buluşanlar... ihtiyaç molası vs. derken....

Tren yeniden hareket ediyor...  birbirinden ayrılan raylar, makas değişimleri.. yeni yollar,  yeni yollar, yeni başlangıçlar,  buluşmalar, kavuşmalar, ayrılıklar,  yepyeni heyecanlar, hezeyanlar!..

tıpkı hayat/lar gibi!..

*****

büyükbaşlar özgürce yayılmışlar kırlara...Yanımızda Fırat (Karasu) nehri kıvrıla kıvrıla mütemadiyen bizi takip etmekte... Güneşin alnında bıkıp usanmadan çalışan ve verdikleri molayı, içecekleri tavşan kanı çaylarla giderecek olan demiryolu işçilerimiz:)

keyifler keyif:)

 Demiryolu işçileri mola anını 
yaratıcı fikirleriyle renklendirirken, 
yorgunluk çayı ile dinleniyorlar. 

 'her nerede olursa olsun çayımızı içmeden olmaz' der gibi.) sobayı tüttürüp, başına da geçip çayın demlenmesi beklemekteler...  

* Tanyeri Tren İstasyonu 

Ve yine küçük küçük istasyonlarda bir iki dakikalık duraklarımız sürüyor...

* Demirkapı (Sansa) Tren İstasyonu Doğu Anadolu'da (Yukarı Fırat Bölümü), Fırat Nehri'nin Erzincan Ovası'na girmeden önce geçtiği boğaza Sansa Boğazı deniyor. Erzincan-Erzurum demiryolu ve karayolu bu boğazdan geçmekte. Burada aynı adı taşıyan küçük bir köy ve bir de Sansa yeni adı ile Demirkapı demiryolu istasyonundan geçiyoruz.   

Anadolu'nun kuzeyi, güneyi, doğusu, batısı her yerde karşımıza çıkan Hes'ler ve  baraj çalışmaları..Dağlar tıraşlanmış, derelere set çekilmiş!.. eski köprüler yıkılmış, yerine yeni köprüler yapılmış...

 Birbiri ardına dizili onlarca tünelden geçiyoruz... 

Anadolu’yu boydan boya, kıvrıla büküle, bazen gündüzden geceye geçerek dağları yarıp gidiyoruz.  Tren görselleri tren yolculuğumuzun asıl belgeleri gibi sanki! Ve trenle her tünelden geçişlerimiz zaman tünelinden geçercesine edalı ve heybetli ... Karanlık....ürperti verici! sonra güneşe, aydınlığa açılırken penceremiz... bize ışığın gücünü anlatır gibi!..

Erzincan Tercan'da ki tarihi Kötür Köprüsü

köprünün sadece sütunları kalmış ...güneş bizimle birlikte pırıl pırıl yolumuzu aydınlatmaya devam ediyor .) Her istasyonda görevini aksatmadan yapan ve hazır bekleyen Demir yolunun cefakar personeli, yolcularını karşılamaya hazır vaziyette bekliyor...

* Mercan Tren istasyonu

* Çadırkaya Tren İstasyonu

Birbirinden ilginç köylerden geçiyoruz. İlerledikçe trenimiz, bâkir alanların görüntüsü de başlıyor. Kimi bakirlik alanlarda doğallığın verdiği bir güzellik, kiminde de fukaralığın verdiği bir keder gizli..

Her ne kadar eski kara tren’in  o tahta kurulu döşemeleri ile garip ve hüzün dolu halinden eser kalmasa da, tıpkı  Nazım Hikmet’in dediği gibi ‘memleket gibi tren’ dir Doğu Ekspresi. Anadolu mozaiği nedir? diye soruyorsanız eğer, merak edip gözlem yapılabilecek en önemli yerlerden birisidir 'Doğu Ekpresi' ile seyahat etmek..

Küçük ve şirin bir köye misafir oluyoruz:)

 Çadırkaya Köyü
kimi üzeri saç kimi de kerpiçle bezeli evler, ahırlar...

hele ki annesinin yamacından ayrılmayan
şu sevimli  tay'a ne demeli:)

koşmayı öğreniyor :) ve o heyecanla koşarken,
anneciği de gözünü kırpmadan o'nu izliyor:) ah analık!.. 

yine yollar, yine tüneller.... yeni istasyonlar...

*Erbaş Tren İstasyonu

*Karasu Tren İstasyonu

Ovalarımız... 

Traktörüyle tarlada çalışan köylümüz...tabiat ana doyuracak evlatlarını... yavaş yavaş yeşilden, sarıya dönecek tarlalar...doğanın içinde bin bir renk gizli... 

yine bir baraj çalışması daha! 

kızgın ve kızarmış topraklar....
boz/bulanık dağlar...

******

yeni istasyonlar....

*Aşkale Tren İstasyonu

*Kandilli Tren İstasyonu

*****

*****

"ömrümüzün en uzun, en kısa, en çocuk ve en ihtiyar yolculuğu"...
‘memleket gibi tren...  memleket gibi ağır, asil ve yoksul...’‘memleket gibi tren...  memleket gibi ağır, asil ve yoksul...’ 

ilerliyordu....

*Ilıca Tren İstasyonu

*****

ve çocuklarımız, bizim çocuklarımız!!!

canımmm :) yolculara el sallayarak; 

'heyyyyyyyyyyyy bizi de alın lütfen!! ' der gibi!
trenle yarışırcasına koşuyordu bu güzel çocuklar .)    

Coğrafi yapı da, görüntüler de yavaş yavaş değişmeye başlıyor. Palandöken uzaklardan görülmekte!.. Erzurum'a yaklaşmak üzereyiz...

*****

Erzurum Garı ve Tren İstasyonu

'çın çınnnn' :)) Erzurum yolcuları kalmasın.) 'Şimdi yolcularımıza 15 dakikalık bir mola zamanıdır.)' 

Erzurum'da çağ kebabı ve kadayıf dolması yemek  ise pek hoştur :)) ama bizim ne yazık ki yeterli vaktimiz yoktur ;)  

veeeee.... dağları karlı, yüreği harlı insanlarına el sallayarak ayrılıyoruz Erzurum'dan... 

Erzincan Kemah'tan Kars'a uzanan tren yolculuğumuzun Erzurum'a kadar olan yolun yarısına gelmiş bulunmaktayız.

Esin Bozdemir

Erzurum'dan Kars'a 2. bölümde
buluşmak üzere:)