Aheste çek kürekleri...

              'Taşlar içindeki taşta, insan neredeydi ?'  diyen sesi duydum önce!.. Dışarıdan gelen seslere içimdeki sesler karıştı.. 

İçim hiççç susmuyor!.. İçime rahat vermiyor dışarıdan gelen çatlak sesler!.. Ama dışımda ölüm sessizliği var!..

“konuşamıyorum!.. konuşamıyorum!.. konuşamıyorum!.. konuşursam, biliyorum beni boğacak!..” demiş ya şair…ve İlhan İrem’de ne güzel söylemiş…

hani ‘ bir konuşsam da! yer yerinden oynasa ve derin bir ohhhhhh çeksem!..' diyesim var… 

Nereye baksam! hangi taşın altına elimi uzatsam… dilini uzatmış bir yılan! akrepler ve çiyanlar!.. 

Oysa, Maskeli baloda görünen siluetler çok başka!.. 

Ama bilirim marifet konuşmakta değil!.Çünkü, sessizliğin içinde dinginliğin huzuru var!. 

“Yavaşlat Beni Tanrım!!!” 

***** 

Bir zamanlar on parmağında on marifet!  

Uçan kuş kurtulmazdı elinden! Koşardı keklik gibi, dağ, bayır demeden! 

Düz duvarlara tırmanırdı soluksuz. Devrilmese de,
oynatırdı dağları yerinden!. 

Bir kez, yapışmıştı üzerine gösterişli giysiler! Bir de aferinler!! 

Hep 'ellerine sağlık'tı! Ellerinde ne çok hüner vardı!  

Raks etmekte yakışırdı O’na! İçindeki sesler ve renkler, durmadan raks ederdi!… 

Oysa üzerindeki giysiler gittikçe dar gelmekteydi! İçine sığmayan bedeni... Her geçen gün sıkışmaktaydı! 

Ve nihayet bir gün! İçindeki volkan patladı!.. Ezberlediği ne varsa hepsi 
un/ufak oldu dağıldı! 

Gösterişi çoktan bıraktı! Oh şükürler olsun ki artık rahatladı!  Şimdi O, Uzaklardan gelen gazeli dinliyor!..                           

“ Aheste çek kürekleri!..” 

 

Görsel: burdan