Bir ‘yolculuk’ hikâyesi

Artık şehirler arasında yolculuğa çıkmak, konforlu ve donanımlı otobüslerle eziyet değil tam tersine bir keyif oldu desek yeridir. Yaklaşık üç haftalığına İstanbul’dan yolcu edip yeryüzünün kuzey yarım küresine, yengeç dönencesinde, kızgın çöllerin vatanına, kutsal topraklara uğurladığımız anne ve babamızı karşılamak üzere Bandırma’ya gittim. Bir müddet kaldıktan sonra, uzun süredir hiç kullanmadığım toplu taşıtla İstanbul’a dönmeyi tercih ederek (.x.) otobüs firmasında yerimi ayırdım. Gezmeyi, gezginci bir ruha sahip olup da insanın o biricik ruhunu beslemesi, motive edip şenlendirmesi  ve zaman zaman değişik alternatiflerle yollara koyulup,  yolculukların izini sürmesi de farklı bir deneyim...   

Bu hafta şehirler arasında otobüsle seyahat ettiğimde, gelişen teknoloji ile donatılmış araçların konforunu yaşarken aynı zamanda güler yüzlü ekibin, tertipli ve kibar davranışlarıyla rahat bir yol seyri yaşadım. Hele ki, her yolcuya bir küçük plazma ekran sunan ve  -tv./film/oyun/belgesel/internet/seyahat- butonu seçenekleriyle donatılan Lcd’lerle yolculuk ayrıcalığınızın olması da başka bir güzellik. Böylece yanınıza oturan yolcunun hoş sohbet olmama ihtimalinde işkenceye dönüşecek bir yol arkadaşlığına tahammül etmenize gerek kalmadan, kulaklığınızı takarak  istediğiniz filmi izleyebilir, gündemi, haberleri ve istediğiniz müziği dinleyebilirsiniz... Ama ben Lcd ekranı büyük olasılıkla, böyle nahoş bir yol arkadaşı yanıma oturduğunda ya da camdan dışarıyı göremeyeceğim durumlarda kullanabilirim. Gece ya da sisli, puslu hava koşullarında ancak!.. Film seyretmek yerine, gerçek doğayı film izler gibi izlemeyi... yolculuklar içinde yolculuklara çıkmayı, binbir renkli doğayı hafızamda biriktirip tualimde ki renklerle harmanlamayı... dalmayı, düşlerimde gezinmeyi ve yeni yolculuklara çıkmanın planlarını kurmayı tercih ederim yine de!.. Yolculuğum esnasında bir ara dışarıyı göremeyeceğim kadar kısa süreli de olsa sağanak yağış vardı ve ben ‘işte şimdi sırası bakmanın!’ diyerek belgesel ve film kanallarında dolaştım bir müddet, ta ki koltuğun cep bölmesinde onu görünceye dek!

Genellikle, seyahatlerimde, deniz ve hava ulaşımlarında yolcular için düzenlenen seyahat dergilerine göz gezdirmeyi de ihmal etmemJ. Bir tek bunlar da değil, yaşadığım semtin, gittiğim, gezip gördüğüm beldelerin, müzelerin çıkarmış olduğu dergiler, broşürler, resimler...vs. benim çeyizlerim gibidirler.) Çünkü bu kaynaklar zaman içinde oldukça işime yarar. Gezgincilere rehberlik eden; dünyaya, doğaya, insana ve Anadolumuza farklı pencerelerden bakmamızı sağlayan bu dergilerde ayrıntılarda saklı pek çok detay beni yeniden yoların, yolculukların hayallerine sürükler...

Otobüs şirketi böyle bir dergiyi 2009’da yayın hayatına sokmuş. Tabi ki ben uzun süredir şehirler arasında otobüs kullanmadığım için bu dergiyle de yeni buluştum. Koltuğun cep bölmesinde elime geçen bu yol dergisinden başkaca olup olmadığını sorduğum görevli, kalmadığını söyleyince ve derginin de sadece benim oturduğum koltuğun ön gözünde olduğunu görünce tebessüm ettim bu güzel hediyenin bana nasip olmasına! hayatımız hep işaretlerle dolu! Kısmet gelmiş ayağıma yine.)başkası elinin tersi ile itecek belki, ama ben ! .) gel vatandaş gel diyeceğim hevesle :) 

Kalitesi ve özenli içeriği ile oldukça renkli bir dergi ‘Yolculuk’ dergisi. Türkiye’nin doğasını, kültürünü, sanatlarını, zanaatlarını, geleneklerini, günlük yaşamını, kırsal ve modern yünüzü her yönüyle okurlarıyla buluşturan bu dergi tam bir yol arkadaşı.  Üstelik yolculuğumu keyiflendiren bu derginin elimde ki -  Mart 2013- 105. Sayısında -blog arkası- sayfasında, blog camiasından tanıdığımız Hindistan’a aşık, gezginci arkadaşımız zeynep ile yapılmış olan bir röportaja da yer verilmiş. “Deli bir kadın  Mumbai. Kucaklıyor, anne gibi...”  bu dergi hakkında bilgi edinmek isterseniz bkz. buradan. 

Bazı blog dostlarımızın yazıları, kitapları, kitap tanıtımlarını bu dergide  görmek beni ayrıca mutlu etti. Dergi’nin güncel köşesinde ‘Gezgin Gözüyle Türkiye – 1 /2‘ serisi ve gezgin kitaplığı bölümünde; ‘Gezgin Gözüyle Afrika’... tanıtılmış. bkz buradan 

Dostlarımı bu dergide ve diğer medya araçlarında görünce şu sözler döküldü dilimden; Üretirsen yaşarsın / Paylaşırsan çoğalırsın / Tüketirsen bitersin! Üretmeye, paylaşmaya ve paylaştıkça çoğalmaya devam edelim sevgili dostlar...

 

- Bu arada öylesine dalmışım ki elimde ki dergiye!.. otobüsün camından dışarıya hiç görüntü almamışım.( ne zaman ki arabalı feribotla karşıya geçerken, denizin kokusunu ciğerlerime çekmeyi ve martıları seyretmeyi düşündüğümde... parmaklarım gayriihtiyari dokunuvermiş deklanşöre:) -

 

Ve ben elimde “yolculuk” dergisi, kulağımda müzik, ara ara göz kırpar gibi açan güneşe ve yaklaşan Nisan’a naz yapmadan atıştıran ve pıtır pıtır otobüs camına vuran sağnak yağışlarla birlikte Bandırma’dan – Bursa’ya...

Bursa’dan Yalova-Topçular’a Topçular’dan arabalı feribotla
Eskihisar’a ve oradan İstanbul’a...

kâh yemyeşil dağlara, ovalara, tarlarara ve yollara, kâh gemlik körfezinde denize ve martılara baka baka nasıl geçtiğini anlayamadan 4-5 saatin, vardım kendi kürkçü dükkânıma.) her zaman ki gibi özlemle dolu kendi yurduma.) 

Yollar da bizim, yolculuklar da bizim! Daha gidilecek çok yolumuz olsun ve birbirimize anlatacak çok hikâyelerimiz... 

Yeniden hepinize merhaba.) 

Esin Bozdemir

 İstanbul'da gece ve yansımalar

Fotoğraflar: izler ve yansımalar