Tuhaf haller içindeyim!

 

' hayat nerden baktığındır! '
 

İçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor!..  Beni bilirsin sevgili okur, eğer ki bloğumu devamlı takip eden isen, öyle 'niceliksel' hırslarım yoktur!. 'illa ki hemen her gün bloğa bir post koyayım, yok gündemden düşmeyeyim…  izleyici sayım daha çok artsın..  vs.' kaygıları taşımam!.. bu yüzden, ne okumadığım bir kitabı okumuş gibi yaparım, ne izlemediğim bir filmi izlemiş gibi yazarım!.. ne de popüler olan şeyleri 'izlenir kılmak' adına paylaşırım... ‘kandırmak’ benim işim değil!..  içimden geldiğince, neyi yaşıyor, hissediyor ve düşünüyorsam o halimle olabildiğince kendimce varım burada. 

İzlediklerim de, yansıttıklarım da hep hayatın içinden şeylerdir!.. yaşadıklarımdır... ve ben ardı ardına yaşadığımız ve ülke gündemini sarsan şu olaylardan dolayı, inanın kendime gelemedim bir türlü! İşte bu yüzden sanki hayat(ım) son zamanlarda sıfır noktasında ve kalbim bile atmıyor gibi!

İçimdekiler mi! dillendirsem ne fayda!. Onlar ki; hep bildiğimiz, gördüğümüz, duyduğumuz ve yaşadığımız, tanık olduğumuz tuhaf şeyler işte!..  İçinde; dram var, acı var, keder var, şaşkınlık var, öfke var, endişe var, nefret var!.

Karmakarışık bir haldeyim sevgili okur!. Bu yüzden karışık ve tuhaf bir yazı olacaktır bu, sakın şaşırma!.

Meselâ; En son yaşadığımız şu maden faciası!.. yüreklerimizi yaralayan.. acıtan, kanatan!.. her ne kadar ‘bir daha yaşamayalım bu acıları!’ desek te, hepimiz de biliyoruz ki!.. bu ne ilk, ne de son olacak!.. bizler (seçtiklerimizle) hayatlarımıza yön verenler sayesinde;  bu ortaçağ karanlığı içinde, bu yoz düşünceler, bu başı bozuk sistem içinde daha çoook örseleneceğiz!.. Özelleştirmeler birilerini çok 'özel' kılarken, diğerlerini 'hiç' edip duracak!

Her gün, akıl ve ruh sağlığımı ölçen bir alet olsa da baksam diyorum kendime!.. Çünkü ben şimdilerde, her aynaya baktığımda yüzüm kömür karası!. Daha önce de her ayakkabı kutusuna elim uzandığında, ahir ömrümce görmediğim banknotları görüyordum ayakkabı yerine! sonra mı ? aklımı yokluyordum bir kez daha!.. 

Bir ülke düşünün ve bu ülkeyi bir ‘insan’ olarak hayal edin!. Sonra da bu insanın birbiri ardına yaşadığı skandalları, yolsuzlukları, rüşvet iddialarını ve haksız kazançlarını düşünün!. Sebep olduğu felaketleri, verdiği zararları!.. ardından yaşattığı ah’ları, nefretleri!.. sürekli değişen yüzünü!, yalanlarını!.. bu insan için ne düşünebilirsin ki artık.!  O’na güvenebilir misiniz!  Elini tutabilir, O’nunla aynı yolda yürüyebilir misiniz!.  Davranışları, izlediği yolları! normal midir sizce! kişiliği, ruhsal dünyası !!!  

Ya, görüp te görmezden gelenleri, duyup ta duymazdan gelenleri!.. Taparcasına peşinden takılıp gidenleri düşününce bir de!..  

Eğer ki bir suçlu arıyorsan/k önce kendine dönüp bakacaksın!. Birinci de denedin, ikinci de yine şans verdin!.. ve üçüncü de sen, yaşadıklarına rağmen 'bu evliliğe devam ‘ dedi/n isen!.. ne diyeyim sana artık!.. (bir de içimden söylediklerimi bir duyabilsen ahh!.. )

'Ben bu kadar adaletsiz, bu kadar saçmalıklarla dolu, tuhaf bir hayatın içinde olmak istemiyorum! '

Öylesine bozuk bir düzenin içindeyiz ki, yokuş aşağıya freni patlamış bir araba gibi yuvarlanmaktayız!. Kimi kendisini hepten koyuvermiş! Kimi düşeceğini anlamış ve yara bere içinde kalacağına aldırmadan daha yokuşun başındayken atmış kendini dışarıya… kimi aklını yok saymış ve sebebi hep yaratana atmış ve adına ‘kader’ demiş..

Bu acı veren, endişe veren, öfke veren, utanç veren insanlık dışı ne varsa hemen her şeyi dinlemekten de, izlemekten de usandı(m)k artık!. Bu bozuk düzenin içinde yer almak, öyle sanıyorum ki benim gibi düşünenleri de inanılmaz yoruyor!. Ve tabi ki riyakarlıklar da!..

Ne alt yapısı, ne çevre düzenlemesi, ne ekolojik sistem ne de insan hayatı düşünülmeden birbiri ardına dikilen gökdelenler, ultra lüks siteler, yollar, köprüler, tüp geçitleri, hızlı(süratli) trenler… adım başı tüketimi körükleyen AVM.ler, lüks araçlar.. ekmek davasına köyünü, kasabasını terk edip gelenler, her geçen gün artan göçler ve karmakarışık tuhaf bir insan seli!.. bu keşmekeş trafik, tuhaf yaşam modelleri, aykırılıklar, ayrılıklar! tam bir Kaos!. Göstermelik bir ilerleme! Ve sözüm ona geliştik biz!. Öyle mi!..

Bir yanda her türden düzenbazlıkların hüküm sürdüğü (bir eli yağda, bir eli balda) bir sistem!. diğer yanda yoksul bırakılan ve bir avuç kömüre naçar kalan bir halk.. ve bir  avuç kömür için canından olan zavallı insanımız!.

Ve sonra başka bir ses duyuyorum içimden;

'Direneceğiz var gücümüzle!.  Doğanın ve canlıların isyanı bozacak bu düzeni!. ' diyor!..

Yitirdiklerimize canımız çok yandı, ihmalkârlıklara, aymazlıklara, insanlık dışı uygulamalara yine çok kızdık, öfkelendik, üzüldük!..  ve ardından yine saptırmalar, aldatmacalar, kurmacalar!.. aynı safsatalar!.. üstelik biz tüm bunlara alışır olduk!.. her geçen gün insanlığımız gerilerken, biz biraz daha mekanikleştik!.  Onlar da diğerleri gibi unutulmayacak!.. söylemleri de toplumun tarihsel belleğine olan bağlılığı ile yaşanır olacak!  kim bilir?  

Bir öyle, bir böyle yaşayıp gitmekteyiz işte!.. Bir kaç gündür ana haber saatleri dışında tv. u açmıyorum. Radyoda ise bir reklam arasında "hayat nerden baktığındır" diyor!.

Bizim için hayat, tüm bu hissedişlerimize rağmen kaldığımız yerden devam ederken, Soma’da ise yaşam artık eskisi gibi olmayacak!.. ve gerçek olan bir şey var ki o da, ateş düştüğü yeri hep daha fazla yakacak!.. ve o canlar artık hayatta olmayacak!..

Tıpkı şarkıda ki gibi, “yine mevsimler geçecek, yine yapraklar düşecek, giden sevgililer geri gelmeyecek!..”

 

Esin Bozdemir

 

Görsel: buradan