Cemal Süreya'ya Saygıyla..

( 1931 Pülümür - 9 Ocak 1990 İstanbul )

O, imzasıyla resmini çizen bir adamdı. Tutkularıyla, yalnızlığını anlamlandırmaya çalışırken, dağlara, ovalara, bulutlara, güvercin kanatlarına, sevdiği kadınların adını yazdı. "Hiçbir şeyim yok akıp giden sokaktan başka, keşke yalnız bunun için sevseydim seni..." derken bile, sevdayı, tutkuyu bütün ihtirasların önüne koydu. Kadınlar hayatının merkezinde oldu. Öyle ki bir başka büyük ustamız Ülkü Tamer onun için şu dizeleri yazdı;

"Tanrı / Bin birinci gece şairi yarattı, / Bin ikinci gece Cemal'i, / Bin üçüncü gece şiir okudu tanrı, / Başa döndü sonra, / Kadını yeniden yarattı."

Ve hep beyaz tenli kadınları sevdi.  

“sen el kadar bir kadınsındır / sabahlara kadar beyaz ve kirpikli / bazı ağaçlara kapı komşu bazı çiçeklerin andırdığı /iş bu kadarla bitse iyi bir insan edinmişsindir kendine /bir şarkı edinmişsindir, bir umut / güzelsindir de oldukça, çocuksundur da / saçlarınla beraber penceredeyken / besbelli arandığından haberli / gemiler eskirken, deniz eskirken limanda / sevgili” (*)Balzamin'

Kadınlarda yaşamın anlamını ararken, kadını çoğalttı içinde ve ona ne çok değerler yükledi.  Pek çok kadına aşık oldu, ama her birinde yine de annesini aradı!. Annesine olan sevgisini hep içinde yaşadı. 
"Annem çok küçükken öldü / Beni öp sonra doğur beni."

Şiirlerinde sevdayı nakış gibi işlerken, aşkla birlikte erotizmi de öylesine zarifçe serpiştirir ki dizelerine.. Alabildiğine tutku, alabildiğine ihtiras…

"Yoksuluz gecelerimiz çok kısa. Dörtnala sevişmek lazım."

“Ben nerede bir çift göz gördümse tuttum onu güzelce sana tamamladım. Sen binlerce yaşayasın diye yaptım bunu. Bir bunun için yaptım...”

Şiirleri pek çoğumuzun hayatında bir yer bulmuştur mutlaka. Çünkü O, sevdayı böylesine tutkuyla yaşarken; ayrılıkları, acıları, sevişmeleri, özlemleri ve kavuşmaları…  aşkın içinde ne varsa yaşanılan tüm duyguları şiirlerinde en iyi ifade edenlerden biri idi. Edebiyatımızın bir büyük ustası, hayatımızdaki baharların, kışların, sevdaların… devrimler(imiz)in şairi… Şiirleriyle ne çok gönüller fethedildi!.. 

İlk şiir kitabı ‘Üvercinka’ kimine göre bir güvercin kanadı, kimine göre güvercin kanı, kimine göre doğacak kızının adı...idi.. Kadınlar, güvercinler ve ölüm şiirlerinin ana temaları oldu.. Ardından sayısız şiirler, deneme –eleştiri yazıları, günceler, mektuplar, kitap ve çevirileriler, derlemeler yaptı. 59 yıllık (1931- 1990) yaşamın içine pek çok eser sığdırdı. 

Cemal Süreya, kendine biçtiği ‘yedi kırlangıç’ lık ömrü tamamlayamadan, bir güvercinin kanadına binip; 

Ölüyorum tanrım / Bu da oldu işte. / Her ölüm erken ölümdür / Biliyorum tanrım. /Ama, ayrıca, aldığın şu hayat / Fena değildir... Üstü kalsın...

diyerek veda edip gitti. 1990 yılı, Ocağın dokuzuydu,  aramızdan ayrılışının üzerinden tam yirmi beş yıl geçti. Ama o ölümsüz şiirleriyle hep bizimleydi. 

Sevdanın şairi, edebiyatımızın büyük Ustası Cemal Süreya’yı Saygıyla, özlemle anıyoruz…

Esin Bozdemir