Hayat kısa, sanat uzun!

Biraz havadan-sudan, biraz kitaplardan, sinemalardan, biraz hayattan ve masallardan...

Havamız son zamanlarda parçalı-bulutlu. Bir açık, bir kapalı ama daha çok kara bulutlarla kaplı. Hava böyle keyifsiz olunca, ya kitap okumak ya da film seyretmek ilaç gibi geliyor. Bazen de mutfakta alıyorum soluğu. Ender yaptığım kekler, sütlü tatlılar... nasıl geçiyor gözümün önünden birer birer:)) 'ki, aslında en sevdiklerimdendir benim, lâkin şekerden olabildiğince uzak tutuyorum kendimi!.' ama söz konusu hava böyle parçalı bulutlu olduğunda!. küçük kaçamaklar yapmak için bahanem de hazır oluveriyor hemen:) keyifle tezgâha seriyorum malzemeleri ve ellerimi una bulayıp, en hamarat halimle;) hamurdan kalpler, yıldızlar, güneşler yapıyorum...sonra gelsin kekler, pastalar, kurabiyeler :)   (tık tık)

Ya da, şaşkın havanın belirsizliği ve kasvetini içe sürüklememek için, dalmalı başka hayatların, başka serüvenlerin içine diyerek… takip ettiğim dergilere gömülüyor ya da yarım kalan kitaplarımı tamamlamak üzere roman kahramanlarımla baş başa oluyorum. (tık tık) Kitap mı? yoksa sinema mı? derseniz eğer, sinema sanki biraz daha ağır bassa da, kitapların da yeri bir başka!. Yani ayırt edebilmek biraz zor.

Hayat kısa, sanat uzun!

Sanat her şeyi ile pek bir insanca sarıp sarmalıyor. Sanata tutunmak;  hayata tutunmak bir anlamda. Çünkü sanat, hayatın içinden doğuyor, kendisini var ediyor,  beslenip çoğalıyor. Hayatın içinde milyonlarca hayatlar var. O hayatlar ki, bizi pek çok ortak duyguda, düşüncede buluşturuyor, bazen oradan oraya savuruyor, düşündürüyor…

Sinema ise büyülü bir dünya. Tarihi filmleri, biyografi filmlerini, gerçeklerden uyarlanmış filmleri seviyorum. Bazen dram, bazen komedi...ama mutlaka öncesinde internette küçük bir araştırma yapıyorum. Önceden biraz fazlaca hayalperestçe ve bana çocukça gelen bilim-kurgu filmlerini de artık, muhteşem görüntüler ve çekimlerden dolayı ilgi ile seyreder oldum.  Çünkü yaşamakta olduğumuz bilgi ve teknoloji çağında artık ‘bilim-kurgu’ bize, kurgudan çok öte gerçeklik duygusunu bizzat yaşatıyor. Gelecek uzayda, uzay ise sonsuz bir boyutta!. Sonsuzluğu arayan insan, sınırsız suallerle dolu ve aynı zamanda büyük ‘heyecanlar, arayışlar, buluşlar’ ve bir o kadar da ‘yanılsamalar’ içinde. Çünkü mutlak bir ‘son’ var er ya da geç bunun farkında. Ama hayat, bir tek senin için doğmak ve ölmek arasında kalan zamanla sınırlı değil ki. O milyon kere, sınırsızca dönüp duruyor. Biz ise bir su damlası!.. ‘bir varmış bir yokmuş’ diyecek kadar kısa ve sınırlı bir akışın içindeyiz…O halde elden geldiğince verimli yaşayabilmek ve verimli kılabilmek gerek hayatı.

Ve müzik, ruhlarımızı kanatlandırmaya yetiyor… evrensel bir dilde buluşturuyor bizleri. Ve bu hengameler arasında müzik, nefes almak adeta. Başlı başına bir meditasyon. İçimdekine kulak veriyorum ‘sözsüz olsun lütfen’ diyor. Acılı olmasın der gibi;) Enstrümantal mi? yerel mi? klasik müzik mi? new-age mi? derken... kâh müzik Cd.leri, kâh radyo istasyonları arasında tur atıyorum, ruhumun aradığını buluncaya kadar… Bir başka ses ‘bulamadın mı halâ’ diyor.. ‘hadi sen söyle’ J  ve...en sonunda... (tık tık)

Oysa ben, bugünlerde,  ne konuşmak ne de bir şeyler söylemek istiyorum. Şu aptal kutudan her Allah’ın günü yeterince konuşuyor birileri!.. dışarıda konvoylar halinde araç trafiği, seçim bayrakları, flamalarından gökyüzünü göremez olduk!.. ne büyük bir yarış, ne büyük bir mücadele!..kıran kırana!..

Diğer yandan rezillik diz boyu, çürümüşlük, kokuşmuşluk ona keza, yalanın bini bir para!. Bitse de kurtulsak! diyeceğim..  acaba? mümkün olacak mı bu!.. pek aklım almıyor, ama yine de umut etmek istiyorum.. Ve bu defa gerçekten şaşırmak istiyorum!.. Sokaklar kalabalık, kafalar yeterince allak bullak ve karışık. Oysa her şey ortada ve açık. Benim/se düşüncelerim net!. Hukuk ve adalet kazansın, ahlak kazansın, insanlık kazansın istiyorum. Önce, ‘VATAN’ diyorum. 'Önce Vatan Sağ Olsun!' Gerisi boş ve hepsi hikâye!.. Şu gök kubbenin altında hep birlikte barış içinde özgürce ve huzurla yaşamak tek özlemimiz. Ve inanıyorum ki, bu temenniler hepimizin... Artık daha fazla ağlamak değil, gülmek istiyoruz biz.  

Şimdi biraz da sükut lâzım bize.  Perdeleri kapatıyorum. Bugün ‘kapalıyız’ !. Karar verdiğimiz filmi seyretmek üzere, (tık tık) kendi cep sinemamızın karşısına geçip, uzatıyorum ayaklarımı... veee dalıyorum başka hayatların kuytularına.. 

Esin Bozdemir

Film Önerileri 'Amiral', 'Tepelerin Ardında', 

Camille Claudel'in Dramı', 'Büyük Budapeşte Oteli', 

'The Tower (Kule) - Ugly (Çirkin)', 'Milyoner'

Görsel: 'Woman Watching TV In Blue Room'