'Şairler Sofası'ndan geçtim...

Uzun zaman olmuştu boğaz havası almayalı. Buna; 'İstanbul'da İstanbul'a hasret yaşamak!' deniyor. Neyse ki özel bir işimiz çıkınca vesile oldu, şeytanın bacağını kırdık sonunda! 

Hafta sonu, hem boğaz havası alıp, hem de sanatla dolu, renkli  bir gün geçirmek, daralan bünyelerimize iyi geldi.  Önce Beşiktaş'tan Akaretler'e doğru uzanıp halletmemiz gereken işlerimizi hallettik, ardından aynı lokasyon üzerinde bulunan 'Şairler Sofası'nda edebiyatımızın unutulmaz kalemleriyle buluştuk. Beşiktaş civarında yaşamış şairlere ait heykellerin yer aldığı bu parka 'Şairler Parkı' da deniyor. 

Adından da anlaşıldığı gibi, Türk şiirinin büyük ustalarının toplu olarak bir arada görülebildiği “Şairler Parkı; Şair Nigar Hanım, Neyzen Tevfik, Cahit Sıtkı Tarancı, Behçet Necatigil, Orhan Veli, Oktay Rifat, Sabahattin Kudret Aksal, Özdemir Asaf, ve Melih Cevdet Anday’ın heykellerine ev sahipliği yapıyor.  

Süleyman Seba
(D. 5 Nisan 1926, Sakarya - Ö. 13 Ağustos 2014, İstanbul)

İlk önce bizi parkın hemen girişinde yer alan ve aynı zamanda
önündeki caddeye de adını veren; Büyük Başkan Süleyman Seba  karşılıyor.  

Sabahattin Kudret Aksal - Özdemir Asaf

"Bir bulutun çiçek açtığı yerde
Ölüm geçerli değildir." diyen sese kulak veriyorum.
Ve karşımda bir usta şair; Sabahattin Kudret Aksal

"Susuyorum. Susar susmaz duyuyorum başladığını şiirin.
Hep o, yanı-başımda, gölgesiz gölge, bekliyor konuşmayı."*

‘Ne Tuhaf '

*Sabahattin Kudret Aksal
(5 Nisan 1926, Sakarya - 13 Ağustos 2014, İstanbul)

***

Sonra, çağdaş Türk şiirinin en büyük öncülerinden şairimiz 
Özdemir Asaf’ı * görünce heyecanla bakakalan ben 😉 

"Sen Bana Bakma,
Ben Senin Baktığın Yönde Olurum" diyor!

ve 

"İnsan parasını kaybedince fakir, özgürlüğünü kaybedince esir,
aşkını kaybedince şair olurmuş. " diyor! 

* Özdemir Asaf
(D. 11 Haziran 1923, Ankara - Ö. 28 Ocak 1981, İstanbul)

***

Cahit Sıtkı Tarancı* biraz kederli biraz da düşünceli başını öne eğmiş!

Yanına yaklaşıyorum ve "izin verirseniz, sizinle de bir pozum olsun isterim" diyorum....

“Öyle yalnız kaldım ki hayatımda
Kimi gün öldüm kimi gün ilâh oldum
Çok zaman annemin dizlerine hasret
Koydum başımı kendi dizlerime
Doya doya ağladım”  " *
diyor :((

'Yalnızlık Macerası'

* Cahit Sıtkı Tarancı
(D. 4 Ekim 1910, Diyarbakır - Ö.12 Ekim 1956, Viyana)

Neyzen Tevfik - Cahit Külebi

"Hayat, çatlak bardaktaki suya benzer; İçsen de tükenir içmesen de.

Bu yüzden hayattan tat almaya bak, çünkü yaşasan da bitecek yaşamasan da."* diyor.

* Neyzen Tevfik
(D. 24 Mart 1879, Muğla - Ö. 28 Ocak 1953, İstanbul)

"Artık ne pencerem var seni koyacak
Ne masam, / Sevgilim de yok bu şehirde
Çiçek seni alıp ne yapsam"  'Çiçekle Konuşma' * 

*Cahit Külebi
(D. 20 Aralık 1917, Tokat - Ö. 20 Haziran 1997, Ankara)

***

Ataol Behramoğlu ve Neyzen Tevfik

İnsanlar...

“İnsanlar da ülkelere benziyor / Sınırları var, yüzölçümleri / Yasaları var

Bayrakları, ilkeleri / Kimi dağlık bir arazidir. / Kimi kıraç / Kimi bereketli / Kimi dardır

Kimi engin göz alabildiğince / Kiminin sınırlarından sıkı pasaport denetimiyle girilebilir.

Elini kolunu sallayarak girersin kiminden içeri / Sonuçta ne küçümse insanları kızım

Ne de önemse gereğinden çok / Ama anlamaya çalış /

Nedir ve ne kadar genişleyebilir yüzölçümleri”*

* Ataol Behramoğlu
(D. 13 Nisan 1942, Çatalca.... )

Necati Cumalı, oturduğu yerde pek rahat görünüyor :)

“Kaç günümüz varsa şunun şurasında
O kadar güneşimiz var
Her günlük hakkımızdır mutluluk
Anla
Dün bugün eksilen güneşler
Ödenmez yarınla”  Eksik Güneşler* 

Necati Cumalı

(D. 13 Ocak 1921, Florina - Ö. 10 Ocak 2001, İstanbul)

Üstteki fotoğraftaki anıt heykelde;

Behçet Necatigil, Sabahattin Kudret Aksal, Cahit Sıtkı Tarancı,

Oktay Rıfat, Orhan Veli, Neyzen Tevfik ve Şair Nigar Hanım’a yer verilmiş.

Cahit Sıtkı Tarancı, Özdemir Asaf, Behçet Necatigil ve Neyzen Tevfik’in heykellerini Namık Denizhan; Sabahattin Kudret Aksal’ın heykelini Yunus Tonkuş ve diğer şairlerin toplu olarak heykellerini ise Gürdal Duyar yapmış. *

Şairler Sofası, İstanbul'un hengamesinden kaçmak ve huzur bulabilmek için gidebileceğiniz güzel bir park. Çok büyük olmasa da yine de yeşillikler arasında sakin bir sığınak. Bizim için de kısa bir süreliğine de olsa, hem dinlenip hem de edebiyatımızın unutulmaz şairleriyle bir arada olmak güzeldi. Dilerim 'heykel parkların' sayıları daha da çoğalır. Türk şiirine emek vermiş değerli şairlerimizi saygıyla, sevgiyle anarak ayrılıyoruz Şairler Parkı'ndan.

Ancak gün henüz bitmedi...
Şimdi Akaretlerden aşağı inip, Ortaköy'e doğru uzanacağız...

Esin Bozdemir

devam edecek...

 

Not: Heykellerde bir tek şairlerin isimlerine yer verilmiş,
heykeltraşların isimleri ise ne yazık ki künyelerinde yazılı değildi. 
Kaynak: * İstanbul’daki Heykel Parkların Durumu Üzerine Bir Değerlendirme
 Bosphorus Art Newspaper,Eylül 2010, Sayı: 40