Yüreğim gövdeme sığmıyor!

 

Bu sıcaklarda yazmak için oturduğum masamda sabah mahmurluğunu daha üzerimden atamamışken ve yazmayı düşündüğüm; gece rüyalarıma giren anılarda kalan çocuk düşlerimin kırıntıları arasında gezinirken... çok çabuk ayılıvermeme sebep olan  ah o har'lı gündemler yok mu!..

ve şaşkınlıklarıma dahi şaşıramayacak hallere bürünmüş olan ben...

kelimelerim kifayetsiz, düşüncelerim ise güneşin alnında kavrulmuş ve toplanmayı bekleyen çamaşırlar gibi, öylece kalakaldılar…

Oysa paylaşmayı düşündüğüm biraz komik, biraz buruk çocukluk anılarım vardı unutamadığım,  iz bırakan ve aklıma geldikçe beni hep güldüren… ne güzel yazacağım diye düşüne-dururken şimdi birden bire hepsi kursağımda…

oldu mu ya! bağırmak istiyorum artık içim içime sığmıyor, ha taştı ha taşacak!..

Tıpkı Aziz Nesin’in söylediği gibi;

Yüreğim gövdeme sığmıyor

                Gövdem odama

                             Odam evime sığmıyor

                                            Evim dünyaya

                                                         Dünyam evrene sığmıyor

                                                                                   Patlayacağım (*)

Modlarında off layıp poff’ larken ve nereye atsam ki kendimi diye cebelleşirken…

“ yediğin önünde yemediğin yanında, daha ne istiyorsun kadın!” diyen iç sesimle kendime gel-e-bil-dim! “Patlayacak ne var ki hayallerimiz ne güne duruyor ki!.. ” dedim. Hayallerimi geçmişten günümüze uyarlayıp monte etmeye çalışırken iç seslerim ve ben tam bir düello halinde mücadeleyi sürdürerek…

Önce güzel bir müzik koydum pikaba diyecektim ama artık bu kavramlarda pek bir demode oldular… anyway :) bu ise tam bir Amerikanvari özentilerden:) pardon züppeliklerden…tabiri caizse küstahlık algılaması! Sorry sorry! ayıp oluyor vallahi! Birazcık da ben tiye alayım ama ya… "sen mi kurtaracaksın bu dünyayı kadın! Hep al üzerine hep al! Nereye kadar…"

Bu sefer tümden gelişe yöneldim e... birazcık da koptum geldim… kelimelerin içine; Türk kahvesi yerine English tea serptim ve gerçekten de sevgili okuyucu pek bir ayıp ettim… sıcaklar bunalttı beni suçu da bir güzel havalara attım…

Anlıyacağınız şimdi CeDe mizden bilmem kaç oktavlık cıstaklamalarla ben havaya girmeye çalışacağım…ama yok yok ben ruhumu sükuta ayaklarımı da suya salmam gerekiyor ki kendime gelebileyim!..bu yüzden birazcık rehabilite türden olsun müziğimiz ve işte öyle bir müzikle açılıyorum engin denizlere….

şimdi play'e basma zamanı !

Ve hayal kurma moduna şöyle tam girmeye çalışarak kapatıyorum bir süreliğine gözlerimi…

birer birer yok ettiğimiz doğayı ve çöp yuvasına dönmüş denizleri görmemeye çalışarak, hayallerimi tertemiz okyanuslara doğru öteleyerek açılıyorum !…

denizin dalgalarla boğuşan seslerini duyuyorum, başımda martılar uçuşuyor… yosun kokusu bir yandan…ohhh nasıl güzel bir iyonizerli hava böyle; püfür de püfür esiyor…saçlarımda deniz kokusu! bu arada kafi gelmeyen klimalara “x” iyonizerli takviyesi yapıyorum ve yanıbaşımda ormanların gölgesinde serinliyorum :)

ve birde akşamdan yaptığım fernando tarifeli mis gibi nane yapraklarıyla harmanladığım ve buzlarla daha da bir desteklediğim buğulanmış bardağımda limonatamıda yudumlayarak ohh..ferahlıyorum…

şimdi keyfime diyecek yok valla…küçük ama ferah  odamda, koskoca dünya avuçlarımda yelken açıyorum istediğim okyanusa!...

Olmak yada olmamak işte bütün mesele burada!

Götürememişsen yüreğini gittiğin yere, ne fark eder ki zaten gitsen de istediğin yere…

Şiir: Aziz Nesin - Dar Dünya
Müzik: Stavros Lantsias-Epistrofi
Resim: 1x