Benim yönüm mutluluğun resmi !

  

" Mutluluk, bizi zorlayan kadere karşı kazanılan zaferlerin en büyüğüdür." (*)  

Stresin oldukça yoğun yaşandığı büyük şehirlerdeki yaşamlarımız, gün geçtikçe daha da çekilmez bir hal almakta. Keşmekeş haline gelen trafik, o hummalı kalabalıklar, hava kirliliği ve günden güne çoğalan o ruhsuz bakan yüzlerle karşılaşmak bizleri, metropollerden uzaklaştırmaya fazlasıyla yetecek unsurlar… 

Çoğumuzun hayalidir, emeklilik geldiğinde trafiğin daha az yaşandığı küçük sahil kentlerinde yaşamak düşüncesi… Belki daha mütevazi ama mutlaka küçücük de olsa bir yanında bahçesi olan bir evde, doğal ürünlerle haşır neşir olacağımız, hatta kendi ürünlerimizi kendimizin yetiştireceği ve ekip biçmenin keyfini huzurunu taşıyacağımız bir yaşamın özlemini duymak… 

Bahçemizin bir köşesinde hamakta yapacağımız küçük bir şekerlemeyi, akşam gün-batımını romantizmin kucağında yakalamayı… sevdiklerimizle birlikte doğa ile iç içe yapacağımız sohbetlerin keyfini; denizin, dağların ve ormanların eşliğinde yaşamayı arzu eder dururuz… 

Yaşamımızı büyük şehirlerde ikame ettirirken; bir yandan ‘yetiştirmeye’ bir yandan da hayallerimizi gerçekleştirmek için ‘biriktirmeye’ çalışırken, hiç ümit etmediğimiz bir anda, bir de bakıyorsunuz ki, sizi tehdit etmeye başlayan sağlık sorunlarıyla boğuşur bir vaziyette, karşı karşıya gelmişsiniz...

Ne, sağlığımızın, ne çalıştığımız işlerin, ne de, yaşamamızın güvencesi varken! Ve böylesine hızla akıyorken zaman, insanın hayallerini gerçekleştirebilmek garantisi var mıdır! Beklediğimiz nedir ? Bizim için doğru zaman ne zamandır?

Tüm bunlar daha mutlu bir yaşam içinse, mutluluğun resmini çizmek o kadar mı zor ? 

Belki şimdi yeterli paramız yok ama sağlığımız yerinde ise, yarın ise paramız olacak ama sağlığımız; isteklerimizi ve hayallerimizi doyasıya yaşayacak güçte ve enerjide olamayacak şekilde bizi tehdit edecek ise!.. Beklemek büyük bir hata değil midir ki!.. 

Hayallerimiz ve umutlarımız olmalı elbet, olmaya devam etmeli ama bunları çok uzun vadelere yayarak ne olacağını hiç bilemeyeceğimiz geleceğe havale etmek büyük bir yanılgı olur… 

" Talih insana bütün nimetlerini versede onları tadabilecek bir ruh gerekir. Bizi mutlu eden şey, bir şeyin sahibi olmak değil onun tadına varmaktır. " (**) 

İnsan geriye dönüp baktığında, yaşadığı, gördüğü, tanıdığı, kucaklaştığı, her güzel şeyin yanına kâr kaldığını anlıyor… 

Çok fazla muhasebe yapmaya, sürekli yaşamla hesaplaşmaya ve kavga etmeye gerek yok! Gün bugündür!  Kazandıklarımız, kazanırken ödediğimiz bedeller ve karşılığında ise elimize geçenlerdir! Aslında göz ardı ettiğimiz; kazandık zannettiğimiz ama çoğunlukla kaybettiklerimizdir geriye kalanlar! 

Asıl önemli olan hesaplaşmanın; para hesabı değil de yaşam hesabı olduğunun farkında olmalıdır insan! 

“Mutluluğun resmi” her insanın hayattan beklentilerine göre değişecektir elbet… “ Yeterli param yok belki ama çok şükür …, …, … var !” diyebilmelidir insan.

Yaşarken hissetmenin, o an’da olabilmenin coşkusunu, heyecanını hissetmektir önemli olan. Mesela en son ne zaman dalından bir elmayı koparıp şöyle burnuna yaklaştırdığını ve o mis gibi kokuyu duyabildiğini, en son ne zaman gözlerini kapatıp; kuş seslerinin, çiçeklerin, toprağın kokusunu, doğanın seslerini dinlediğini düşünmenin muhasebesini yapmaktır asıl olan…

Aslında; hayatı seçmek, şekillendirmek, tüm hesap-kitap ve muhasebeyi yarına ertelemeden bugünden yapmak elimizde!.. 

Bunun için öncelikle elimizdeki mevcut değerlerin kıymetini bilerek ve sevgiyi çoğaltarak, farkına vararak yaşamayı seçmek gerek. Sevdiğimizi zannettiğimiz, ama sevmeyi çoğunlukla bilemediğimizi düşünerek, gerekirse sevmeyi yeniden öğrenmeyi deneyerek… 

İçimizdeki en doğal ve en gerçek olan duygularımızla, birbirimizi daha iyi anlayarak ve severek yaşamanın farkına varabiliriz. İşte o zaman nerede olursak olalım, nerede yaşarsak yaşayalım, bulunduğumuz her ortam meşhur ressamların elinden çıkmış harika manzaralar kadar renkli ve bir o kadar da anlamlı olabilir…

Esin Bozdemir

Okumanızı önereceğim bir blog yazarı arkadaşımın yazısı :Çınar : "Hep Mutlu Ol"
Resim: 1x Paulo Santos(*) Albert Camus(**) Monteigne