Yollardan Sonra - Nazım Alpman

“ Yolculuk yapmayana mutluluk yoktur Rohita!
Toplumun içinde kalınca insanların en iyisi bile yolunu yitirir.
Düş yollara.

Gezginin ayaklarında çiçekler açar,

Ruhu gelişir, meyveler verir.

Kusurları yolculuğun zahmetiyle törpülenir.

Olduğu yerde duranın kaderi

Uykudaymış gibi uykuya yatar.

Ve o uyanınca uyanır.

İşte onun için düş yollara Rohita. " (*)

Seyyah muhabir ve yazar Nazım Alpman’ın yeni kitabı “ Yollardan Sonra ” yı kısa bir süre önce okudum. Küçük bir seyahatname olma özelliği taşıyan bu kitapta Alpman, okurlarını; Sinop’ tan Ağrı’ya, Kafkaslar’ dan Girit’ e, kadar gezdirirken Anadolu’nun ve dünyanın dört bir yanında yaşayan güzel insanların öykülerine de tanıklık etmeye davet ediyor.

Alpman’a göre bu bir gezi kitabı değil. Yazar, “Nerede ne yenir? ne içilir? nerede kalınır? ”diye ilgilenmiyor. Kitabın belkemiğini, insanlar ve onların yaşadıkları yerlerle bütünleşen, bu yerleri “yaşanır kılan” birbirinden güzel ve iz bırakan öyküleri oluşturuyor.  Bu öyküler içinde ayrıca Alpman, Anadolu'da gündelik hayat içinde kullanılan ve kentlerde yaşayanların hiç de aşina olmadıkları kelimelerle tanıştırıyor okuyucuyu. Musandra, kile, senek bardağı, gürebi, keferiye, naçak, ıskarmoz, farş tahtası, livar, çırnık gibi... 

Nazım Alpman Seyahatname olarak nitelendirdiği kitabını, kitabındaki insanları ve “gitmeleri” kendisi ile yapılan bir röportajında şöyle ifade ediyor;

"…. orada bir insan varsa o zaman benim konum. Mesela yazar diyor ki bu otel çok güzel, bunun çarşafı güzel, öbürkünün yemeği güzel. Peki, insanı nasıl? Bilmiyorum diyor, ben yemeğini yerim. Bu beni ilgilendirmiyor. Ekmeğin içine azıcık kaşar koyarsın karnın doyar. Yolda yürürken elma armut alırsın bir ağaçtan gene karnın doyar ve gidersin. Ama o insanı bulamazsın.

Benim kitabımda öyle insanlar var. Gidip de parasını verip görebileceğin bir insan yok benim kitabımda. Ben çok zenginim, param var, özel uçağımla giderim ve bu insanı bulurum. Bulamazsın, yok çünkü o. Onu bulman için özel çaba harcaman lazım. Bu kitabın yazarı gibi olman lazım. Gidip emek vermen, dolaşman, ona denk gelmen lazım. Gazetecilik bu yüzden biraz şans, biraz araştırma, biraz da his işidir. "

Herkesin “ gezmek ”ten anladığı şey farklı, “seyahat etmek” farklı!..

Seyahatin bağımlılık yaratan ruh halini, bunun bir yaşam tarzına dönüşmesini Hindistan’dayken öğrenmiş olan İtalyan gazeteci, Tiziano Terzani’nin kitabındaki yazıdan küçük bir alıntıyı, kitabına da alan Alpman Terzani'nin kitabında anlattığına göre;

" Hindu dininde gezginlerin koruyucu bir tanrısı varmış İndra. O bir gence diyor ki; “düş yollara, yolculuk insanın insan olmaktan kaynaklanan kusurlarını giderir, yeni ufuklar açar. Yolculuk yapmayana mutluluk yoktur.”

Ama daha da önemli bir şey daha söylüyor: “Gezginin ayaklarında çiçekler açar.” Hakikaten de öyle. Gezdiğiniz zaman, ayaklarınızda da değil, içinizde çiçekler açıyor. Biz de bu çiçekleri insanlarla paylaşıyoruz. Kalacak yeriniz mi yok, kıvrılır yatarsınız bir yere… Geziye gitmeyin, seyahat edin. Akşam 5’te gitmeniz mi gerekiyor, gitmeyin kalın, gezin… Gezin ki ruhunuzda çiçekler açsın...”

*  *  *  *  *  *  *

Kitap, Nazım Alpman’ın usta kalemi ve çok güzel analizleriyle birbirinden ilginç insan manzaralarına ve yolların ardından iz bırakan hikayelere yelken açıyor…

Yaşadığımız rutin hayatın dışında pek çok yaşamlara tanıklık ederek gezmenin ve gezmenin de ötesinde seyyah etmenin farkındalığını gözler önüne seren ve yol gösteren bu kitabı, yüreğinde kuşlar uçuşan ve ayaklarında çiçekler açan tüm gezginlere tavsiye ediyorum…

Esin Bozdemir

Kitap: "Yollardan Sonra" Yazar: Nazım Alpman                                                                            

Röportaj - Kaynak: birgun
(*) Tiziano Terzani’nin "Atlı Karıncada Bir Tur Daha" kitabından; Bir Hint yazıtı olan " Brahmana"dan alıntı. : "Bunlar gezginlerin koruyucu Tanrısı İndra'nın, Rohita adlı bir gence hayat yoluna çıkışında söylediği yüreklendirici sözler."