Acelen mi var!

“Bazen hepimiz bir filme hapsolmuşuz hissine kapılıyorum.
Repliklerimizi biliyoruz, nereye doğru yürüyeceğimizi biliyoruz,
nasıl oynayacağımızı biliyoruz, sadece kamera yok.
Yine de çıkamıyoruz filmin içinden.
Ve film kötü...” 

(*)

kaybettiklerimizin anısına...

“Hepimiz aynı dibi delik teknede kendimizi eğlendirmeye çalışıyoruz”

Doğum ve ölüm arasındaki o ince çizgide yürümek!..
her yeni günün ömrümüzden birer birer eksildiğini bilerek yaşamak!..ama ne sirk ya!.. 

“İnsan ölmek için dünyaya geliyordu. Bunun anlamı neydi?
Hayatımız oraya buraya takılarak ve bekleyerek geçiyordu.
Bizi bir yerlere götürecek treni bekleyerek.”

Düşünmene gerek yok. Tanrı’nın herkes için ayrı bir planı var!..
Kiminde hain tuzaklar, kiminde cennetten sofralar!..

Kimimiz için uzunnnn soluklu bir yol!. Kimi için kısacıkk!.
Hayatın baharında bir son! Adalet ne yerde ne gökte!. 

Meçhule giden bir yoldayız hepimiz!..
Ve bunu bilmek, birbirimizi daha çok sevmemiz için yeterli neden olmalı!..

Ne gereksiz ve ne kadar önemsiz şeyler bizi dehteşe sürükleyip
savurmaya yetiyor ve bizi yerle bir ediyor!..

Oysa hayat “bir varmış! bir yokmuş!” diyecek kadar kısa!..
yaşayabildiğin, sevebildiğin, dokunabildiğin kadar yaşadığını hissedersin!..

ne kadar uzaksan bu duygulara ve ne kadar isyanın varsa
hayata/hayatına!...
o kadar yakınsındır sona!..

Tanrı içinden geçenleri bilir!..
'Acelen mi var! 'infaz hazır!

Yaşamak bazen bir an'dır!
Kaybetmeden!.. Sevdiklerinize sımsıkı sarılmanın 
zamanıdır!

Esin Bozdemir

Görsel: deviantart  - (*) Charles Bukowski
MP3 - Kirpi – wind’s melody -  rüzgarın melodisi