Dünya denen rüzgârlı yerde...

Sizlere bir şey anlatmak istiyorum. Kızarmış iki tavuk gördüm, havada gidiyor, kuş gibi uçuyorlardı; karınlarını cennete, sırtlarını cehenneme çevirmişlerdi. Bir örsle bir değirmen taşı gördüm, Ren Irmağı’nın üzerinde nazlı nazlı yüzüyorlardı. Paskalya’da bir kurbağa buz üzerinde oturmuş  bir saban demirini yiyordu. Üç adam gördüm, bir tavşanı yakalamaya uğraşıyorlardı; koltuk değneklerine yaslanıyor, ayaklıklar üzerinde yürüyorlardı, biri sağırdı, öbürsü kör, üçüncüsü dilsiz; dördüncüsüne gelince, ayaklarını oynatamıyordu. Bilmek ister misiniz nasıl yapıyorlardı bunu? İleriden dolu dizgin geçen tavşanı ilkin kör gördü, dilsiz kötürüme seslendi, kötürüm de tavşanı yakasından kavradı.

İnsanlar gördüm, karada yelkenli gemilerle gitmeye kalktılar, rüzgârda yelkenlerini açıp geniş tarlalar üzerinden yüzüp geçtiler. Derken yüksek bir dağa çıkmak istediler, ama yürekler acısı bir şekilde boğuldular. 

Bir yengeç bir tavşanı kaçmaya zorladı. Yüksek bir çatının üzerinde bir inek yatıyordu, tırmanıp çıkmıştı oraya. 

Sözünü ettiğim ülkede sinekler buradaki keçiler kadar büyüktür. Aç pencereyi de yalanlar uçup gitsin dışarıya! (*) 

Gün, bir yanda Grimmy Kardeşler'in anlattığı masallar...

Diğer yandan fonda Kitaro ve Ekrem Ataer’in besteleriyle ‘Ömer Hayyam’ı okumak ve dinlemekle geçerken; Masallardan türkülere, türkülerden şiirlere, şiirlerden, günümüze ve ‘rivayet o dur ki !!’ lere doğru türlü türlü yolculuklara, hayallere  çıkardı beni.. 

'Yalnızca yaşadığı coğrafyanın değil insanlığın mirası ve ortak değeri olan Ömer Hayyam'ı bugün yeniden okumak ve bir kez daha düşünmek lâzım!' dedim kendime!.. 

“Nedir bu mal mülk hırsı, dükkânlar, konaklar, hanlar, hamamlar? Bugünü insanca yaşayacağımıza, neden yarın için kendimizi satarız anlaşılmaz? Bu telaş bizi ‘gerçek’ten o kadar uzaklaştırıyor ki. İnsanlığımızın dışına çıkıp baktığımızda ne kadar zavallıyız kim bilir? Dünya denen rüzgârlı yerde neden mum yakmaya çalışıyoruz ki.” (**) 

"Hayyam'ın iç sıkıntısının ve şaşkınlığının karşısında, dünyanın yaşanılası ve gerçek yüzünü anlatan bir ses olmalıydı. " 

diyor Ataer ve bu eserde görevi tek başına kemana bırakıyor.   

Yaşamadan atladığımız tüm güzellikleri, farkına varmadan yanı başımızdan akan giden zenginlikleri anlatmaya çalışan bir tek keman yayı. O keman ki;

-Dinle, diyordu. 

-Dinle, hırsın yüzünden neleri kaçırdın. Şimdi kapa gözlerini ve yok say kendini. Yok olmak ne dayanılmaz şey değil mi? Açtığında gözlerini tekrar var olmanın ne büyük mutluluk olduğunu göreceksin. Sana gerçek huzuru verecek şey yaşamın ta kendisidir. Onun için mal mülk, hırs için dertlenme, dertlerinin içindeki sevinci ara, bul, çıkar.  

Grimmy Kardeşler ve Ömer Hayyam; farklı  bir yüzyılda, farklı bir coğrafyada ama aynı evrenin çatısı altında, asırlar sonra yine aynı perdeden sesleniyorlar bize...

İnsan, hep aynı ! dokunuşlar hep aynı!.. 

Esin Bozdemir

(*)  Grimm Masalları - II - YKY Yayınları ‘Dietmar Palavrası’(**)Ekrem Ataer’in Besteleriyle Ömer Hayyam 5-‘Körleme’ Görsel: Sanatçının Adı: Kilian Schoenberger - ( facebook) Not: Grimm Masallarıyla büyümüş fotoğrafçının, büyüdüğü kasabada hayran olduğu ve çocukken masalların gerçekleştiği yerler olarak hayal ettiği mekanlara ait diğer fotoğraf kareleri için bkz