Yıl biter umut bitmez! Memleketimden insan manzaraları...

Pek yakında, yeni bir yıla daha ‘merhaba’ diyeceğiz. Yeni yılı güzel ve mutlu duygularla karşılamak üzere, şimdiden bazı iş yerleri,  cadde ve sokaklar aydınlatılmış. AVM.’ler  ise şıkır şıkır, Noel babalı, geyikli, süslü çam ağaçlarıyla donatılmış bir halde göz kamaştıran pırıltılı bir dünyayı gözlerimizin önüne sermiş bulunmakta. 

Kimileri, yeni yılı bir kayak merkezinde geçirmek üzere, yeni kayak takımları ve kıyafetleri almakla meşgul.. kimileri, sevdiklerine yeni yıl hediyesi vermek telaşı içinde, bir mağazadan diğerine koşuşturup durmakla… kimi, ay sonunu zor geçirecek belli, indirimdeki ucuz ayakkabıyı 'almalı mı? almamalı mı?' kırk defa düşünür bir vaziyette!. AVM.’lerde  alabildiğine yaldızlı, toz pembe bir dünya sergilenirken, dışarıya adımınızı daha 10 metre atmadan bir de bakıyorsunuz ki, Suriye’den göçüp gelmiş insanlar, araçların etrafında, otoyol kenarlarında  el açmışlar, bir lokma ekmek derdinde!. Çoğu  parklarda yatıp kalkıyor, ne yerleri ne yurtları var!. bir tek komşularımızdan göçüp gelenler mi peki!.. kendi topraklarımızda, kendini sığıntı gibi hisseden, evsiz barksız kalmış, göçe zorlanmış bizim insanlarımıza ne demeli!.. içimiz sızlayarak, her gün göç eden insanları, TV’larda film seyreder gibi seyrediyoruz.

Ne, sokağa çıkmak geliyor içimden, ne de herhangi bir haber kanalını izlemek!.. sizi bilmem ama hem coğrafyamızda hem de sınırlarımızda, komşularımızda olup bitenler, hem de şu 'yerlerde sürünen' siyaset gündeminde yaşanılanlar... artık benim ruh sağlığımı gerçekten tehdit ediyor!. artık yeter yahu, yeter!.

Zaman zaman geriye dönüp, arşivdeki yazılarıma bakıyorum.. Son 3-5 yılda ne hale gelmişiz.. sürekli acılar, isyanlar, göz yaşları…ardı arkası kesilmeyen cenazeler!.. gözü yaşlı analar, babalar!.. bütün bunlar yaşanırken, bir de hiçbir şey yokmuş gibi tüm derdi aşk-meşk olmuş, son moda giysilerin, aktüel ve popüler yaşamın içinde son trendlerin peşine takılmış olan ve kendi içinde de ayrışmış eski (açık) ve yeni (kapalı) bir lümpen takımı var!.. diğer yanda ise iğrenç bir siyaset hüküm sürüyor!. Bütün dünyayı hallaç pamuğuna çeviren  ve tek derdi güç gösterisi olan (*…. ) liderler! (*buraya beğendiğiniz sıfatı koyabilirsiniz) ve peşine takılmış olan koca bir güruh!.. Peki biz neresindeyiz bu topluluğun! ‘biz’ derken; bu düzene karşı duranlardan bahsediyorum.. Biz bu dünyanın hiçbir yerinde değiliz.. ne tam içindeyiz ne de dışında!.. Sıkıştık kaldık arafta!.. hangi yana baksak, iki ucu b…u değnek!. Aşağı tükürsen sakal, yukarı tükürsen bıyık hesabı!. hepsi bizim insanımız!.  İşte budur, halimiz, ahvalimiz!.

Allah’tan iyi ki güneşimiz var, iyi ki!.. 

O da olmasa!.. tutunabilir miydik, can yeleği gibi

umuda!.. bu yüzden kökümüz sağlam!.. 

bu yüzden kolumuz kanadımız kırılsa da, 

tutunacak dalımız oluyor mutlaka!..

Asırlardır bu topraklarda,

aynı suları içtik biz, aynı ekinleri biçtik..

Aynı dağlarda, aynı vadilerde, yaylalarda dolaştık..

Kız aldık, kız verdik.. gönül aldık, gönül verdik… 

bir kere, ellerimiz ve yüreklerimiz değdi birbirine!.

Hep aynıydı kavgalarımızın nedeni!. 

Tek dileğimiz vardı bizim, bu gök-kubbenin altında; 

‘bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçe’ yaşamaktı sevdamız…

Bak onca kavgaya rağmen… ve mevsimlerden kış olsa da!

direngen bir güneş var karşımızda!.. O, nasıl da tutkuyla bağlı hayata!.

Bizi davetkarca çağırıyor sımsıcak ocağına!..

Şimdi, yine güneşe çevirmeliyiz yüzümüzü!.. ve her şeye rağmen 

yine de, bi’ümitle açıp kapımızı, karşılamalıyız yeni bir yılı daha UMUTLA !..

Esin Bozdemir

'Eski Yıla Koca Bir Çizik Attım !'

Görsel: buradan