Tatil deyince...

Kuşkusuz en güzel mevsimlerden biri bahar mevsimi. Ülkemizse dört mevsimi birarada yaşayan ender ülkelerden. Çünkü coğrafi konumu gereği, her bölgede iklim özellikleri de farklılık gösteriyor. Bu mevsim özellikle doğanın koynunda, rengârenk çiçekler, böcekler arasında ahenkle gezeceğimiz zamanlar. Aynı zamanda, ören yerlerine ve safari turlarına çıkmanın da tam zamanı diyebilirim. Şahsen ben tatile çıkacağım zaman, yaz güneşinin kavurucu sıcakları yerine, bahar mevsimini tercih ediyorum. Özellikle Akdeniz Bölgesine yapacağımız gezileri bahar aylarında ya da yaz sonunda gerçekleştiriyoruz. Diğer yandan gözlemlediğim şudur ki, artık yerli turistin tatil anlayışı da değişmekte. Tatil deyince akıllara önceden, sadece güneş, kum, deniz üçlemesi gelirdi. Artık bunun yerini, kültür ve doğa turizmi almakta. Bu güzel bir gelişme tabi ki. 

Çocukluk yıllarımda anımsıyorum, ailemle birlikte yaptığım tatillerde -bu çok fazla olmasa da- bazen küçük tatil köylerinde butik tipi otel veya pansiyonlarda kalırdık, birkaç kez de orman ve deniz içiçe olduğumuz çadır kamplarında geçirdiğimiz tatiller olurdu. Özellikle Marmaris'deki Çubucak Orman Kampı'na bayılırdım. Bir taraf yemyeşil bir orman, bir tarafta masmavi bir deniz. Sabah kuş sesleriyle uyanıp, güneşin hararetli saatlerine yakalanmadan yeşillikler içinde yaptığımız kahvaltılarımız olurdu ki başlıbaşına bir alem! Öyle ki, hamarat kadınlarımız ocak başlarında kimi menemen yapardı, kimi hızını alamaz sabah sabah çibörekler, lokmalar yapanlar dahi olurdu. Gece deseniz, kamp ortamında, hayatta 24'den sonra başlardı. Büyükler ay ışığında, yıldızların altında kurulan içki sofralarında, fasıllar geçerken... çocuklar ve gençler de kumsalda ateş yakıp etrafında oturur, kulaktan kulağa oyunlar oynar...gitar çalıp, şarkılar söylerdik...ve bir de kıkır kıkır her şeye gülerdik... artık nostalji olan ve aklıma geldikçe her defasında tebessümle andığım yıllardı o yıllar!. 

Ama bir şey, o yıllarda benim çok dikkatimi çekerdi. Genellikle kamp ortamında havanın daha bir ılıman olduğu saatlerde gece yarılarına kadar oturulduğu için neredeyse sabaha doğru yatılır ve doğaldır ki, öğlenlere kadar uyuyup... güneşin kendini gösterdiği saatlerde çadırlarımızdan çıkardık. Ardından tıka basa karnımızı doyurup...koşarak denize girerdik..öğleye kadar birkaç saat güneşlenme ve deniz derken...yine yemek telaşı olurdu; kimi zaman öğle saatlerini kaydırır, ikindi vakitlerinde birşeyler atıştırırdık. Gece 21'den önce akşam yemeği yenmezdi, geç yatıp geç kalkardık. Günler böyle bir rutinde geçerdi, bolca tembellik ederdik. Gençler sırasıyla bulaşıkları yıkar, yiyecek, içeceklerin teminini erkekler üstlenirdi ve kadınlar her zaman olduğu gibi, hep daha fazla çalışırdı. Bunun adı tatil miydi? yoksa, yorgunluk muydu? bu duruma hiç anlam veremesem de bildiğim kadınların çok yorulduğu ama yine de hiç şikayetçi olmayışlarıydı!.  

Oysa; bizler sabah 9 'dan 11'lere kadar kahvaltı sofralarında otururken, bir de bakardık ki yan tarafımızda ki çadırda kalan Avusturya'lı aile -biz horul horul uyurken- sabahın kuşluk vaktinde kalkıp, denizin dibine dalışlar gerçekleştirmişler, ellerinde paletler ve oksijen tüpleriyle dönüyorlar bile. Bize  'good morning' derlerken!.. sanki o 'günaydın'ın içinde biraz da bizi tiye alırlarmış  gibi gelirdi. Biz ise şaşkın bakışlarımızla 'günaydın' derken; asıl içimden 'eyvahlar olsun bize'  demek geçerdi. 'Bugün deniz nasıldı?' sorumuza 'muhteşem' diyerek yanıt verirler ve devamında; 'neler kaçırdığınızın farkında değilsiniz! denizin dibi bir cennet!.' derlerdi. Üstelik sadece denizin dibini  değil, yakın çevredeki tarihi yerleri -antik kentleri- de gezerlerdi. Ve ben bu duruma gerçekten çok üzülürdüm. Bizim tatilden anladığımız buydu işte!. Yemek-içmek...geç yatıp, geç kalkmak!.. miskin miskin güneşin altında saatler geçirmek... elbette denize girmeyi seviyordum, gece kumsalda geçirdiğimiz vakitleri de ama gün, hiç anlamadan çok çabuk geçerdi. Oysa uzak diyarlardan gelen turistler bizden çok daha farklı bir anlayışla doyasıya bir tatil yaparlardı. Bizden çok önce kalkarlar; doğamızı da, tarihimizi de, kültürümüzü de bizden çok daha iyi bilirlerdi. Asıl tatil buydu işte!. Onlar zamanı çok daha doğru değerlendiriyor, her anın hakkını vererek yaşıyorlardı. Kısaca çok daha bilinçliydiler.  

Ülkemizin tarihsel zenginliği, kimi toprakta bir mezar, kimi sarp kayalıkların tepesinde, çağlar öncesinden günümüze uzanan bir tiyatroda, kimi mağara duvarlarına çizilmiş resimler olarak karşımıza çıkarken; üstelik bu keşifler muhteşem doğanın içinde; kâh dağların, kalyonların arasında, kâh ırmakların, obrukların içinde, şelale yollarında bizleri buluştururken; böylece yaşadığımız topraklarda kimler, hangi medeniyetler hüküm sürmüş, hangi dilleri konuşmuşlar, nasıl savaşmışlar...ve daha pek çok sorunun yanıtını yerinde görebilmek...paha biçilmez bir duygudur. Ne kadar özel bir coğrafyada yaşıyor olduğumuzu bizler yabancıların keşiflerinden öğrenmek yerine asıl kendimiz keşfederek öğrenmeliydik. Bu yüzdendir ki,  kültürel ağırlıklı geziler her zaman daha fazla tercih sebebimiz olmuştur bizim. Çünkü bu geziler bizi çok daha özgür kılmaktadır. Doğanın içinde veya daha önce hiç ayak basmadığımız bir yerde olmanın dayanılmaz hafifliğini başka nerede bulabilir ki insan. Huzur doğada!. ve daha önce sizin ayak bastığınız yerlerde binlerce yıl öncesinde başka canlıların yaşamış olduğunu bilmek...taşlarda tarihin izlerini sürmek...tarifsiz bir duyguydu. Bunu yaşadıkça daha iyi anladık.  

Neyse ki ülkemizde son yıllarda daha bilinçli bir tatil anlayışı oluşmaya başladı diyebiliriz. Artık tatil deyince akıllara sadece deniz kum, güneş üçlüsü gelmiyor. Ülkemizin birer cennet olduğu, keşfetmek için dağlara, bayırlara tırmanmak gerektiği, denizlerin altında da, üstünde de bizi bekleyen nice güzelliklerin var olduğunu eskisine göre daha iyi bilmekteyiz değil mi!

Bu değişimde sosyal medyanın ve özellikle blogların payının çok olduğunu düşünmekteyim. Çünkü blog yazarları hiçbir ticari kaygı duymaksızın genellikle objektif değerlendirmelerde bulunuyor bu da kitleler üzerinde önemli bir referans oluyor. Ayrıca her gezginin kendi penceresinden yansıyanlar da farklı, bu da işin güzel yanı. Kimimizin gördüğünü diğeri göremeyebiliyor... bazen coğrafya değişime uğruyor, bazen de bambaşka deneyimler yaşanıyor. Yeter ki eylem ve söylem gerçeği yansıtabilsin. Yaşadığımız, deneyimlediğimiz gezileri, düşüncelerimizi, duygularımızı paylaşalım...paylaşalım ki,  bizlerde başka gezginlere şevk verelim.     

Bugün size bahar rotalarıyla ilgili daha önce gerçekleştirdiğim bir yerden bahsedecektim...ancak kalemim beni bambaşka bir yere sürükledi. Yazımın konusu da 'tatil bilinci'ne doğru kaydı :)) Ben en iyisi burada noktayı koyayım ve sizlere İstanbul'a yakın ve uzak olmak üzere birkaç alternatif tatil seçeneği sunarak herkese iyi hafta sonları diyeyim....

 

       Naturköy - Sapanca           Safranbolu'nun doğal güzellikleri                   Göynük 

Esin Bozdemir