Zamanla yarışmak mı! yoksa?

Zamanla yarışıyoruz adeta. Yetmiyor, bitmiyor, çabuk geçiyor derken... Gelmez dediğimiz günler göz açıp kapayıncaya kadar geliyor, bitmez dediklerimiz bitiyor!. Tüketiyoruz her şeyi. Zamana yenik düşmeyen var mıdır bu hayatta!. Ancak insan, yaşadıkça hayatı, zamanla öğreniyor; nelere öncelik vermesi gerektiğini. Çünkü bazen, özellikle beşeri ilişkilerde onca özene, verdiği değere karşılık, hiç ummadığı muamelelerle karşılaşınca bir de, giden zama(nı)na mı yanmalı! yoksa incinen duyguları(na) mı! diye sorgularken buluyor kendini!. Böylece 'az ama öz olsun' şiarıyla daha bir seçici davranıyorsun ilişkilerinde. Bu seçicilik sadece beşeri ilişkiler için geçerli değil elbette. Zamanımızı ç/alan diğer pek çok unsur için de geçerli bir durum.

Sosyal ağlar meselâ!. Ne onlarsız, ne de onunla olmuyor, evet bu bir gerçek. Çünkü teknoloji çağındayız artık. Bunun konforunu sürdüğümüz doğrudur; Öyle ki oturduğumuz yerden görüyoruz tüm işlerimizi. Yollara mı çıkacağız, bilet mi alacağız, kalacak yer mi? hafta sonu veya tatillerimizde yurt-içi veya yurt-dışı nereye, hangi ülkeye gideceğiz?. hangi filmleri izlemeli, hangi kitapları okumalı? sağlıktan, beslenmeye, giyimden, meteorolojiye kadar akla hayale gelmez her şeyi bulabildiğimiz internet ortamı, olmazsa olmazlarımızdan biri adeta! her kapıyı açan birer 'maymuncuk' elimizde!. Ama biz bunun da suyunu çıkardık her şeyde olduğu gibi... Gerçekten sonradan görme gâvurdan dönme sözünün birer karşılığı gibiyiz!. buna uygun düşecek daha pek çok veciz söz var tabi ki! ama umuma açık bir platform olarak blogda bunu yazmaya, terbiyem müsade etmiyor. Ama görüyoruz işte.

Buna misal; adamın/kadının biri, iyi ki araba almış! bir sokak üstte ki markete bile arabasıyla gidiyor!. Ya da eline akıllı bir telefon almış! gördüğünü çekiyor, ama ne görürse işte her şeyi!. ve anında hiç bir elemeden geçirmeden, paylaşıyor da paylaşıyor sosyal ağlarda!. Rahatlık dediysek, elindeki makina sana her tür konforu sağlıyor dediysek, bu kadar da görgüsüzlük olur mu!. 20 poz çekiyorsan 20'sini de yayınlamak zorunda mısın?. bir bakıyorum face sayfama, daha sabah ekranı açar açmaz...akıyor görüntüler peş peşe...x şurada yemek yedi, ardından şurada yürüdü, şurada içti, şurada!!!.dişini yaptırdı, saçını açtı... !!!

Ya da kadın/erkek ama genellikle kadınlar yapıyor bunu; sabah yataktan kalktı...masanın başında, arabasında, sevdikleriyle, gece yatağa giriyor...yastığa başını koymuş...uyumaya koyuluyor!. poz poz bakışlar!. duruşlar!. oysa beden dili var değil mi! mesaj açık!. kocam, çocuğum, kardeşim, sevgilim, yatım, katım...hatta yeni aldığım evin tapusu bakın işte şurada!. bu da yeni arabam! yeni işim!..diyerek gösteren! 'pes doğrusu' dedirtecek sayısız örnek var, daha fazla anlatmayayım, siz anladınız beni. Eğer ki bir yerin tanıtımını yapmıyorsanız, bir tarif, bir beceri, maharet sergilemiyorsanız..yani kısaca kendinize öyle bir vazife edinmemişseniz..sırf gittim! gördüm! aldım! yaptım!.. ben de! ben de!.. demek için mi tüm bunlar!.. tabi ki bunlara; cemiyet görüntülerini de ekleyebiliriz.. sevgiliyle, eşle, çoluk-çocukla..vs. Eskiden yediğimizi, içtiğimizi, aldığımızı, sevdiğimizi vs. utanırdık göstermeye!.şimdi göstermeyeni kınıyorlarmış gibi bir durum var!?

Bunları niye mi anlatıyorum. Çünkü bunların her biri bizim dikkatimizi dağıtan, zamanımızı boşa harcamamıza neden olan ıvır-kıvır şeyler...yani boş işler de ondan!.  Elbette sevdiklerimizin hele ki uzun zamandır görmediğimiz dostlarımızın, arkadaşlarımızın güzel haberleri, mutlu anları bizi sevindirir, kederli ve acı haberleri de, bizi kederlendirir...ama sırf göstermek için yapılan şeyleri...ki bunları diğerlerinden ayırabiliriz-anlayabiliriz değil mi!. Neden bu kadar meraklıyız göstermeye!. gösterirken de bir rekabete!. bu tatminsizlikler veya bu şişmiş egolar niye!. İşte burada saçmalıyoruz milletçe!. ((saçmalamalar konusunda burada -özel durumları gereği- muaf tuttuğum birkaç kişi var sadece. Bunun dışında düşüncelerim aynı.))

Binlerce insana açık bir platformda insan tüm bunları niye yapar ki!. Çok istiyorsanız kategorilere göre ayrılmış olan platformlara üye olur sadece orada paylaşım yaparsınız. Fotoğraf paylaşım siteleri var; dergiler, arkeoloji siteleri...sinema, vb.. Ya da sadece aile, akraba, arkadaş çevrenizde paylaşırsınız özel fotoğraflarınızı. Tabi tüm bu görüntü 'kirliliğine' çözüm son derece basit aslında. İlginiz ve tarzınız olmayan şeyleri / kişileri / kurumları...vb. takipten çıkarırsınız olur biter.  Ve bir de sadece ama sadece 'seyirciler' var!. Bunlara yanıtınız aynı şekilde olur. Yani; sizi yok sayanları, siz de yok sayarsınız... işte bu kadar.

Hepimiz genellikle şikayetçiyiz şu 'zaman'dan! zamana bir türlü yetişememekten!. Bunu ben de yapıyorum, keşke hiç yapmıyorum diyebilsem! Oysa yaşadığımız şu kısa hayatın içine çok şey sığdırmak istiyorum. Daha çok okumak, yazmak, gezmek; gezerken öğrenmek, keyif aldığım hobilerime ve sevdiklerime daha fazla zaman ayırmak gibi...onlarla birlikte olmak istiyorum. İşte bu noktada, saçma sapan şeyler benim zamanımı alıyorsa eğer, o zaman kime kızmalıyım! Tabi ki öncelikle kendime!.

Zamanı iyi yönetebilmek aslında hiç de zor değil!. Önce ben 'ne yapıyorum' demeli insan. Sonra 'ne istediğini bilmeli'...seçimlerine dikkat etmeli. Hayatındaki şeyleri bir süzgüden geçirip -zaman harcamaya değmeyecek olanları- elemeli!.Yüklerini boşaltınca hafifliyor insan. Sade yaşamalı bir de... Önceliklerine karar vermeli. Sonrası mı!. bu hayatın içine, ne kadarını sığdırabiliyorsa(n) artık!.Çok da fazla kasmanın bir anlamı yok!. Çünkü hayat bazen de (hep bildiğimiz sözdür bu gerçi ama doğrudur da) sen planlar yaparken, başına gelenlerdir!. Hayatın sürprizleri çok!. Bunu her zaman kötüye de yormamak lâzım!. Kendi dışında, hiç kimseyle yarışmadan, kendi sınırlarını bilerek... ama örnek alınası insanları da birer değer bilerek; onları takip etmeli, okumalı, tanımalı... farklı görünmeye çalışmadan, olduğu gibi ve nasıl mutlu oluyorsa da, öyle yaşamalı. Birbirinin tercihine, seçimlerine de saygı duymalı!. Ben kendi tercihlerimi anlattım sadece, bunlar nasihat falan değil, isteyen istediği gibi yaşar. Çünkü herkesin hayatı kendine!.

Sevgili okur, buraya kadar tüm bunları niye mi anlattım!. farkındaysanız neredeyse iki haftadır buralarda yoktum. Buralarda derken, blogumdan bahsediyorum tabi ki. Yoksa uzaklarda ya da yollarda falan değildim. Ancak,  ağır misafirlerimiz,'annem ve babam' vardı. 'Misafir' demek sözün gelişi sadece. Onlar evlerimizin direği!. Bu süreçte, zamanımı bolca sevdiklerime ayırdım. Zaman, keşke her birimizi hep gençlikte ki gibi dinç ve çevik kılabilse!. Yaş alsak ama yaşlanmasak!. Ama bu mümkün değil tabi ki!. Ruh hep aynı kalsa da- ki bu da mümkün değil-  Güzel olduğu kadar zor, neşeli olduğu kadar kederli...yaşanan onca yılın izi kalıyor yüreklerde!.O izler, kırlaşan saçlarda, çizgilerde, lekelerde...gösteriyor kendini. Kemikler bükülüyor, beden şekil değiştiriyor. Zaman ağırlaştırıyor hareketleri, geriye dönüş başlıyor yavaştan...Ve onca yıl 'nasıl geçti habersiz  o güzelim yıllarım' şarkısını söyletiyor insana!. Onların yaşla birlikte her geçen gün, biraz daha çocuk masumiyetine büründüklerini görüyorum. Hissettiğim duygular ise burada çok derin... Hayat devir daim. Sonra sıra bize de gelecek... eğer ki pusulanın yönü şaşmazsa!

Bu arada çok sevdiğim resim işlerine başladım yeniden. E... ne de olsa geçen yıl, söz vermiştim 'Picasso'ya!. Evde resim yapsam da, atölye ortamının motive eden havası bir başka...daha önce 3 yıl temel eğitimlerimi aldığım, kara kalemden, renkli kuru boya, pastelden suluboyaya çalıştığım... doğru bilgilerle yönlendirildiğim değerli öğretmenlerime ve sıcacık atölye ortamına kavuştum. Şimdi yağlıboya çalışıyorum, renklerle haşır neşir olmaktan çok mutluyum. Bugüne kadar yaptıklarımı blogumda hiç paylaşmadım, bilehare aklımda...neler yaptığımı en kısa zamanda paylaşacağım sizlerle. Ancak daha önce değerli öğretmenlerimle yaptığım söyleşilere bakabilirsiniz buradan / buradan

İşte böyle sevgili dostlarım... diyorum ki, sevdiğimiz şeylere daha fazla zaman ayıralım!. gereksiz şeyleri hayatımızdan çıkaralım. Çok fazla dağılmayalım, sonra toparlanamıyoruz :)  Ben sıralamalarımı yaptım.

Benim merkez üssüm, blogum 'izler ve yansımalar' tabi ki, onsuz olmaz. Diğer sosyal ağları  (facebook, instagram, twitter gibi) öncelikle, blog yazılarımın paylaşımı için kullanıyorum. (Aralarda hayata dair kimi hoşluklara ve ilgimi çeken bazı konulara ve görsellere hafifçe bir göz kırptığım da oluyor; yerine ve duruma göre, kararınca...)  Bu yüzden facebook'da kişisel hesabım dışında alt sayfa olarak kullandığım face hesabım var. Kişisel hesabımı sadece eş, dost ve yakın çevreme ayırdım. Özellikle hadi deyince birarada olamayacağım ve uzun yıllardır görmediğim uzakta ki arkadaşlarımla irtibat kurabilmemi sağlıyor, son hallerini görmek ise beni mutlu ediyor. Tanımadığım hiç kimseyi (dolaylı arkadaşlıklar dışında) kişisel sayfama almıyorum. Yazılarımı okumak isteyenleri bloga ve izlerveyansimalar facebook sayfama davet ediyorum. Yazılarımı bu platformlarda paylaştıktan sonra, takip ettiğim ve önemsediğim kişilere ve birkaç sayfaya göz gezdiriyorum...ve ardından face beni esir almadan, koşar adım çıkıyorum! oysa biliyorum bu defa da, akıllı telefon eline mikrofonu alacak! ama kararlıyım ona da bakmayacağım diyorum! içimdeki şeytanları susturuyorum:) Ardından günlük rutin iç-dış işlerim giriyor devreye....ve yapmaktan keyif aldığım şeylere -kitaplarım, resimler, fotoğraf çekimleri, etkinlikler, yürüyüş vs..-   zaman ayırıyorum.. böylece 'bıdı bıdı, bıdı bıdı!' konuşup durmak yerine -birkaç fire dışında- zamanın üstesinden gelmeye gayret ediyorum :)))

Benden bu kadar! ama ben de sizin zamanınızı ç/aldımsa yine de affola ;)

Esin Bozdemir



Görsel: Melting Watch, Salvador Dali (1954)