Korona günlerinde Eylül ayı güncesi

Sevgilim, işte eylül. Ve işte senin usul usul seğiren yüzün. Zaman ki sonsuzdur. Bitmemiş şiirler gibidir. Bazı hüzünleri. Bazı nehirleri tutup anlatmak gibidir. Biz ki zamanı tırnak içine alıp yaşadık (İsteğin bulanık kıyısında). Bundan değil midir bizim aşkımızda. Sürekli bir akşam hüznü vardır.* 

'Günler peşi sıra dizilmiş, haftalar, ayları ve aylar birbirini kovalarken bir yaz daha sona ermek üzere. Şimdi mevsim, sonbahar. Sonbahar sevdiğim mevsim, bir o kadar da hüzün mevsimi.'

demişim, 'Eylül güncesini' yazarken... ve bu yazı taslakta yaynlanacağı anı bekleyip durmuş! ta  ki bugün Ekim'i de devirip Kasım'a girerken; "olmaz ama, sevgili günlük bu kadar da ihmal edilmez ki ama!" serzenişleri içinde kendime ettiğim sitemimle, nihayet bloguma uzun bir aradan sonra yeniden 'merhaba' diyorum sevgili dostlarım. 

Evet uzun zaman oldu buralara gelmeyeli! Sanki bende bir zaman kayması oluştu. Öyle ki çoğu zaman günleri dahi karıştırdığım oluyor. Dışarıda çalışan olmasa, hafta içi ve hafta sonu günlerini de karıştırabilirdim! İyi ki, 'hafta sonu tatili' düşüncesi içinde -koronaya karşı tedbirli olmak adına- çoğunlukla bir yere kıpırdayamamış olsak da, yine de kendime bir 'tatil modu' algısı yaşattığım için, hepten takvim ayarını kaçırmış değilim!. Bir de resim çalışmaları zamanımın çoğunu alıyor. Haftanın belli günlerinde sanal ortamda sunumlarımız oluyor. Bu yüzden bir program dahilinde resim çalışmaları yaparken, zaman da nasıl geçiyor hiç anlamıyorum. Eylül Güncesini dahi paylaşmayı atlamışım. Neyse dükkân bizimdir nasılsa :) kira da yok! ama uzun zaman açmazsak ev sahibine belli mi olur!.. :)) konu komşuyu hiç sormuyorum!. zira onlar da kendi dünyalarında!. sitem yok, beklenti yok, ama anlayış da, empati de çok!. Arayan da, soran da sağ olsun!. Nasılsa gönüllerimiz birdir!. Zor zamanlardan geçiyoruz. Herkes kendince bir şekilde hayata tutunmaya çalışıyor!.  Umarım herkes iyidir. Yeter ki iyi olun, iyi olalım. Elbet bu günler de geçecek !.  

Pandemi bize, hayatı her yönüyle dengede tutmanın ve bilinçli yaşamanın gerekliliğini öğretti!. Kendi kendine yeterli olmanın, fiziken ve ruhen kendini sağlam tutmanın önemini bir kez daha hatırlattı!. Tüm bunları yerine getirmek hiç zor değil! Yeter ki farkında olalım. Mazeret üretmeyelim. İnternet koskoca bir dünya! ne ararsak var... doğru kullanılırsa, yeni bir şeyler öğrenmek ve araştırmak için sınırsız bir derya. Yeni bir dil, yeni bir beceri, yeni bir eğitimin kapıları tam da bu zamanda aralanır pekalâ! Kitaplar ona keza!. Seçenek çok. Yeter ki kullanmasını bil.

Televizyonu neredeyse sinema filmlerini izlemek için açıyoruz diyebilirim. İzlediğim birkaç program ve netfilix filmleri dışında kayda değer bir  şey yok bu mecrada. Hatta bazı filmleri tablette seyrettiğim dahi oluyor. Film bahane, birlikte ortak bir şeyleri paylaşmak şahane. Ama şu sıralar malum üzücü gündemler yine bizi haber kanallarına yöneltti. Pür dikkat 'son dakika' haberlerini endişeyle izliyoruz. Korona ile mücadele ederken şimdi de deprem gerçeği ile yüzyüzeyiz. Endişe, kaygı ve üzüntü içinde bir sonbahar yaşamaktayız. Söylenecek söz çok ama ne yazık ki yapacak bir şey yok! 

İzmir'de yaşanan ve çevre illerde de hissedilen deprem hepimizi oldukça üzdü, içimizi acıttı!. İzmir halkına çok geçmiş olsun. Hayatını kaybedenlere Allah'tan rahmet, yaralılara da acil şifalar diliyorum. Dileğim çok daha fazla can kaybı olmamasıdır. 

Şimdi gelelim Eylül ayı güncemize. 

Eylül ayında neler yapmışım? bir bakalım. Bir ayın küçük bir özetidir bu. 

Eylül Ayında ana ocağı Bandırma'ya sıkça gittim. Ziyaretlerimin her birinin nedeni farklıydı. Hayatın içinde sevinçler de, hüzünler de var. Yeni doğanların müjdesiyle ümit dolu sevinçlerim kadar, hayata veda edenlerin kaybı içinde, yaşadığım hüzünlerim de oldu bu ayda. 

Eylül’de baba yarısı amcam hayata veda etti. Biricik babamı da, iki yıl önce yine bu ayda, hazan mevsiminde kaybettim. Bu acının tarifi yok... Her ölüm, sevenler için erken ölüm!. Yine de ne mutlu ki  onlar, güzel bir ömrü tüm evreleriyle; eşleri, evlatları, torunlarıyla mutlu bir şekilde geçirdiler. Artık anılarımızda hep bizimle, daima kalbimizdeler... Ruhları şad, mekânları cennet olsun. 

Şimdi ise bir virüs herkesin hayatını tehdit etmekte!. Yaşam pamuk ipliği kadar ince! Bu yüzden yaşadığımız her anın kıymetini bilelim. Sevdiklerimize dört elle sarılalım, çevremize güzellikler sunarken sevgiyle ve her daim şükürle dolalım!

KAPIDAĞ'IN ŞİRİN KÖYÜ TATLISU

"Bu yaz Bandırma'ya gidip gelmelerimiz, şu pandemi sürecinde adeta can yeleği oldu bana!" demiştim Ağustos güncesinde. Eylül ayında da yine, sakinliği ile Kapıdağ yarımadası'nın dantel gibi koyları, şirin köyleri ve uğramadan edemediğimiz Tatlısu Köyü'nde bol bol huzuru çektik içimize...

Sahiller boşalmıştı, köy sakinleri dışında pek de fazla insan yoktu. İstanbul'un cinnet hali kalabalığı ve kaosu üzerine, Kağıdağ'ın şirin köylerinde vakit geçirmek...  ve güzel koylarında manzaranın seyrine dalıp,  doğanın seslerini dinlemek... tam bir rehabilitasyondu. 

Okullların normal düzende olmasa da yine de kısmi olarak açılacak olması ile boşalan sahiller artık bize kalmıştı. Bu yüzden Eylül ayı, en güzel aylardan biri idi. 

Kahvaltılıklarımızı  hazırlayıp Tatlısu'yun -yaz ortasında iğne atsan yere düşmeyecek kadar kalabalık olan- salaş ama hijyene dikkat eden çay bahçelerinde tek tük köy sakini arasında kuytu bir köşede yaptığımız kahvaltılar çok güzeldi. Annem evlatlarının varlığı ile keyifli, çocukları da mutluydu... 

BANDIRMA'DA ZEYTİN HASADIMIZ :)

Bir de bu yıl zeytin hasadımız erken oldu. 

Zeytinler keyifsizdi, ürünlerde de bir hastalık hali görülünce, 

kurtlanmadan yeşil iken topladık. 

Biraz çizme, biraz kırma yaptık. Bizim zeytinliğimiz zaten tadımlık... 

ama manevi değeri büyük,

 çünkü zeytin ağaçlarımız babamızdan yadigâr!

BELKIS'DA GÜN BATIMI KEYFİ!

Belkıs'da yeni keşfettiğimiz küçük bir koyda 
gün batımını seyretmek güzeldi.

***

BANDIRMA'NIN 98. KURTULUŞ GÜNÜ

Ayrıca Bandırma'da bulunduğumuz tarihte Bandırma'nın 98. kurtuluş günü törenine de denk geldik. Milli duygularımız kabardı. 

17 Eylül 1922'de Hasan Tahsin'in ilk kurşunuyla başlayan Kurtuluş Savaşımız'ın Bandırma Ayyıldıztepe'de //düşmana sıkılan 'son kurtuluşunun atıldığı tepede// savaşın zaferle sonuçlandığı günün coşkusu yaşanırken, askeri bando takımının gösterisi ile de karşılaştık. Rap rap yürüyen askerleri görünce, çocukluk günlerim bir film şeridi gibi geçti gözümün önünden... çünkü ben de bir zamanlar bando takımındaydım :) bakınız

***

AKÇAKOCA GEZİSİ

Eylül'ün son haftasında ise Akçakoca'ya gittik. Merkez ve yakın çevresindeki ören yerlerini dolaştık. İlk kez gittiğimiz Akçakoca'yı biz çok beğendik. Daha detaylı bir şekilde gezi notlarımızı da en kısa sürede yazmayı diliyorum. :) 

Eylül okumalarım bir hayli vasattı. Çünkü zamanımın çoğu Bandırma-İstanbul arasında geçerken, ana ocağında çokça muhabbet, işlenmek ve hasret gidermek vardı. Yolculuklarımda genellikle dergiler bana eşlik ederken, evde ise yarım kalan başucumdaki kitapları okuyup rafa kaldırdım. 

HAYATIN ŞARKI SÖYLEDİĞİ YILLAR

Eylül ayı'nın kayde değer tek kitabı, gazeteci-yazar Ergun Hiçyılmaz'ın kaleme aldığı 'Hayatın Şarkı Söylediği Yıllar' oldu. Kitabı okurken bol bol sevgili babamı yad ettim!. Sanat müziğini çok severdi. Aynı zamanda kendisi de udu ve cümbüşü ile sevdiği  şarkıları çalardı. Bu yüzden Hiçyılmaz'ın kitabını ilgiyle okudum. 

Duygu yüklü sesi ile Makber'i Hamiyet Yüceses gibi yorumlayan var mıdır? ya da kim o incesaz'a ruh bahşedebilmiştir Tamburi Cemil Bey kadar? Selahattin Pınar üstat Bir Bahar Akşamı'nı bestelerken nereden ilham almıştır? Severek dinlediğimiz o güzelim parçaların güftesini kimler yapmıştır! Bu güfteleri besteleyenler, söyleyenler kimlerdir?  

Gazeteci-yazar Ergun Hiçyılmaz sınıflandırılmış bir güldeste olan "Hayatın Şarkı Söylediği Yıllar" ile okuruna eşsiz bir "musiki" ziyafeti sunarken aynı zamanda şimdiye dek fazlasıyla ihmal edilmiş olan bir boşluğu dolduruyor. Ve bu eşsiz çalışmayı kendisi de şu sözlerle taçlandırıyor: 

"Biz dinlemekle hürmetimizi göstermeye çalışıyoruz. Müziğin gerekli sınıflara ayrılması ve bu yönde ele alınması üstatların işi. Çünkü biz adabına göre dinleyenlerdeniz." diyor. 

***

©EsinBozdemir.art

Zümrüt Gözlü Kız Çocuğu , 2020

Soft Pastel (30x40)

Ve Eylül ayı güncemin finalini en son yaptığım pastel portre ile noktalarken..

Herkese sağlıklı ve umut dolu günler...

 Memleketimize de dirlik, düzenlik ve esenlik diliyorum.

🌸🙏🌸

Esin Bozdemir

Ağustos Ayı Güncesi bkz
Temmuz Ayı Güncesi için bkz 
Haziran Ayı Güncesi için bkz

 * İlhan Berk, Otağ