Korona günlerinde Temmuz ayı güncesi

🌸

Haftalar bir gün, günler bir saat, saatler  bir dakika gibi geçerken ömrümüzden, bir ayı daha, göz açıp kaparcasına çabuk uğurlamak üzereyiz. Ben daha dünmüş gibi, son postumu yazmamın üzerinden, tam bir ay geçmiş, inanın hiç anlamadım. Zaman, olabildiğince hızlı akarken, benimse ruhumdaki ayar bu süreçte, tam tersine işledi; kâh ağır, kâh durağandı!. Hiç bana uymayan bir ruh hali bu! Genellikle hayatın getirileri karşısında sabırlı ve dirençli bir insanımdır, kolay kolay şikayet etmem. Kendi kendimi eğlendirmeyi de, güldürmeyi de bilirim.. ama insanız işte!. Demek ki üzerime giydiğim o zırhı her zaman taşıyamadığım da olabiliyormuş! Duygularımız var, kimyamız var...genetik kodlarımız var... dengelerimiz var!..varda var!.. Hele ki duygusal yönün fazlaysa bir de!. herkesin, her şeyin derdi seni gerer böyle! Dört duvar arasında fazlaca mı kaldım! ya da pandemiye karşı dayanma gücümün sınırlarına mı geldim!  bilemiyorum?!.. Bunda sanırım kuralları hiçe sayanlar kadar, abuk sabuk, akıl almaz gündemlerin de bir payı var. 21. yüzyılda hâlâ bağnazlıkların, cehaletin hüküm sürdüğü bu tuhaf iklimle kuşatılmışlık hali de iyice sıktı. Neyse efendim...bir iki nefes alma duraklarıyla dağılan bünyeyi toparlayıp, makina ayarlarına döndüm yeniden :)  

Oysa hiç de boş değildim!. Dedim, daha fazla değerli okurlarımı merakta bırakmayayım :) ve son bir ayda neler yapmışım, neler yaşamışım... -hepsi değilse de- kısa kısa dip notlarla da olsa bloguma yazayım. Bol fotoğraflı olsun, içimde biriken sözcükler nazlanır mı bilmem? yazmayınca sanki kelimeler de küsüyor gibi...belki başlayınca açılırım kim bilir!.

🌱🌸🌱

Malum pandemiyle birlikte beslenme alışkanlıkları da değişti. Bizim için çok büyük bir değişiklik olmasa da organik gıdalar tüketmeye yönelik ilgi arttı. Bahçesi olanlar kendine yetecek kadar dahi olsa ekip biçtiler, olmayanlar da küçük arsalar kiralayıp hobi bahçelerini daha işlevsel hale getirdiler. Bilinçlenen beyinler olduğu gibi vurdum-duymaz ve gamsız tipler her zaman var, onlara söyleyecek bir sözümüz yok!. Çünkü onlar; 'nato kafa, nato mermer' * // Yunanca bir deyimden, Türk halkın diline yerleşmiş  bir söz; "na to kefari, na to mermari" // 

Bahçesi, geniş terası olanlar ekip biçerler de 'Esin hanım' :) hiç ekip biçmez mi ki!
Ben de bu yıl -iki insanın zor sığabileceği ölçüelerdeki- küçük balkonuma; iki saksı minik domates ve biber ektim. Olsa daha geniş bir balkon, kim bilir neler ekeceğim daha...balkonumuz küçük ama modifiye bir düzenle o balkonın içine ben, neler sığdırmıyorum ki?  

Çamaşırlar asılıyor, sebzeler kurutuluyor, çay-kahve keyifleri yapılıyor. Kitaplar okunuyor, Mevsimlik çiçeklerle bir şenlenip bir coşuyor... Biraz daha geniş olaydı n'olurdu sanki!. Bu gönül/ler 'dahasını hep ister!' yeter ki yüreğimiz dar olmasın!. Düşün ki, her şey tam olmuş ama nereden bilecekksin ki, belki de o vakit sen tamam olmayacaksın!. Yetinmek gerek!. Gönül şenliğine her şey güllük gülistanlıktır!. değilse, ne yapsan nafile!.  Biraz felsefi mi takıldık! ;)  ama...kelimelerimi özgür bıraktım... ne kadar uzun zaman olmuş bloguma siftah etmemişim...kasmanın sırası değil!. içimden nasıl geliyorsa öyle!... 

Derken... minik balkonumuzda, biblo endamındaki şirin mi şirin, tatlı domateslerimle ilk hasadımızı da yaptık :) önce onları yemeğe kıyamadım!... dedim; "hakkınızı helal edin! ", "bu yaz, balkonumu da beni de neşelendirdiniz, bana eşlik ettiniz!... sırf siz varsınız diye, dallarınıza, yapraklarınıza kondu uğur böcekleri, arılar uçuştu üzerinizde, kelebekleri bile hayretle ağırladık! " . 

🍅🌿🍅 

Veee kucak dolusu teşekkürlerimin ardından... daha sonra gönül rahatlığı içinde, üç beş domates, birkaç biberle bu güzel ürünler, kahvaltı soframızı şenlendirdiler...afiyetle tüketildiler.

Son birkaç yıldır derin dondurucuya kışlık sebzeler koyuyorum. Yine bu yıl da bezelye ve taze fasülye koydum.  Konserve yerine bu şekilde hazırlıyorum. Yapımı pratik ve kolay, tazeliğini koruduğu için lezzetli. Bu yıl iki çeşit yaptım. Şoklama yöntemiyle... (3 dakika sıcak suda haşlayıp, buzlu suda şoklayarak) hazırladığım taze fasulyelerin bir ksımını domatesli bir kısmını da sade yaptım. Bezelyeler daha da pratik. Ayıklayıp direkt -havasını pipetle aldığım- poşetlere koydum. Sonra biraz barbunye, biraz sade ve biberli domatesler de ekledim... kışa hazırız :))

🍅🌿🍅

( bu arada güncelimde; Ağustos'un kavurucu sıcaklarında
domateslerimiz de minik balkonumuzda kurumaktalar!)

🌿🐞🌿

Ve...Kurban Bayramı'nda baba ocağı Bandırma'daydık.
Önce annemle 'tıpkı bu ağacın arkasından kollarımı doladığım gibi' kucaklaştım...
sonra da küçük çamlıkta aldım soluğu :)
çam ağaçlarına dokundum  hasretle....

Bol bol yürüdüm...çoğunluk sayfiyede olduğu için tenhadı çamlık.

🐝

💙

Tatlısu'da halk plajları kalabalıktı, biz yine tercihimizi sakin yerlerden yana kullandık. Maske ve mesafe kurallarına uyanlar kadar uymayanlar da vardı. Denize girmeyi hiç göze alamadık. Bu yüzden aparatiflerimizi hazırlayıp, termosta içeceklerimiz, şezlonglarımızı alıp, kuytu köşelerde oturduk, denizin kokusunu içimize çektik, doğanın seslerine kulak verdik. İstanbul'un kaosundan, dört duvar arası izole hayatlarımızın üzerine verdiğimiz bu kısa molalar sıkılan bünyemize iyi geldi. 

Kapıdağ Yarımadası'nın koyları hınca hınç doluydu.  Bu şahane koyların tanınmasında blog yazılarının minik de olsa bir payı vardır diye düşünüyorum. :) Çünkü son yıllarda en çok okunan yazılarım arasında özellikle 'Muhteşem Koylarıyla Kapıdağ Yarımadası'  serilerine ilgi öylesine çoktu ki!  Doğa harikası yerlerin her yönüyle bilinmesi güzel elbette ancak değer bilirlikle birlikte, aynı şekilde özenle korunması da önemli. Bu özenin gösterildiği yerler yüzümüzü güldürürken, tersi durumlarla karşılaştığımızda kimi zaman 'keşke bilinmesiydi' dediğimiz de oluyor...

 Erdek, Ocaklar Köyü - Narlı Arası

Çok olumsuz bir manzarayla karşılaşmadık ancak Kapıdağ'ın muhteşem koylarına ilgi özellikle pandemiyle birlikte daha da artmış. Hemen hemen bütün koylar keşfedilmiş, her yer hınca hınç dolmuş. Pansiyon veya yazlık ev kiralayanlar kadar, çadırla kamp kuranlar da bir hayli çoktu. Bazıları küçücük bir koyu adeta kendine tahsis etmiş gibiydi. 

Ocaklar Köyü ve Narlı arasında biz de böyle küçük bir koyu gözümüze kestirdik! ama hiç boş kalır mı? bizden önce davrananlar olmuş tabi ki!...biz de piknik hakkımızı kullanarak bir yarım günümüzü -içinde sakini olmayan ama koyun en güzel burnuna konumlanmış-  bu güzel koyda geçirdik.

Komşularımızın Kapıdağ Yarımadası'ndaki çiftliğine uğradık.
Köyün halkı da, sarı kızlar da pandemiden bihaber mesut ve bahtiyar bir şekilde
doğada olmanın özgürlüğünü yaşıyorlardı.

🍀

Erdek'te günbatımını seyrettik...

🌻💛🌻

Ve... bir bayram tatili de sona erdi...

Dönüş yolunda (Bandırma- Kuşcenneti arasında)
 karşımıza çıkan güzelller. Güneş gibi ışıl ışıl yüzleriyle
günebakan çiçekleri, davetkâr duruşlarıyla beni çağırdılar adeta!
Daldım günebakanların arasına...

Yüzünü daima güneşe dönen ve görüntüleriyle doğamızı görsel şölene çeviren
güneşin çiçekleri sevilmez mi hiç!

🌻💛🌻

Ayrılıklar -şükür ki, yeniden kavuşacak olmanın tesellisi olsa da! -
 yine de hüzünlüdür hep!
Ana-baba ocağından ayrılmanın az da olsa burukluğunu taşırken
günebakan çiçekleriyle bir anda, hüzün bulutları dağıldı içimden :)

Bana hissettirdikleri adına
günebakan çiçeklerine de teşekkür ettim.
🙏

💙

"Dönüş yolculuğumuzu denizden değil de iyi ki karadan yapmışız." dedik. Seyir halinde bakınarak giderken gözlerimiz de bayram etti. Önceden, daha çabuk varmak için genellikle araçlı feribotu (İDO) kullanırdık. Bu defa yolculuğumuzu karayolu ile mesafeyi biraz daha uzatarak, Körfezi boylu boyunca dolanarak gerçekleştirdik. Yola erken koyulduk. Biraz trafik olsa da, yine de akış halindeydik, hafif yoğunluk bizi rahatsız etmedi.  

Yemyeşil vadilerin arasından geçip, Uludağ'ın heybetli duruşuyla bize refakat edişine, Gölyazı'nın ve Uluabat Gölü'nün nefis manzarasına dalıp, gökyüzünde leylekleri görmenin sevinci ve günebakan çiçeklerinin sürpriziyle...keyifli anların hoşluğu içinde evimize döndük.

Kemal Sayar'ın çok sevdiğim bir sözünde değindiği gibi;

"Saatlerini doğanın ve iç dünyalarının çevrimine ayarlayanlar, 

güneşi ve gökyüzünü görebilenler, hayatı uzun bir şimdi veya yekpare, 

geniş bir an olarak yaşayabilenler, 'içime çektiğim hava değil gökyüzüdür' 

diyebilenler eve mutlu dönüyor."*

"Yavaşla, Bu Dünyadan Bir Defa Geçeceksin "

*Kemal Sayar

Ve 'evim evim, benim güzel evim' modu içinde, geldik yine kürkçü dükkanına!

Aynı tas, aynı hamam :)

Yokluğumuzda çiçekler sararıp solmuş, kimisi direnmiş, hatta cılız da olsa yeni fideler bile vermiş! Balkondaki çiçeklerin çoğu 'mevsimlik' çiçeklerdi, kimi yerinden söküldü, kiminin toprağı tazelendi...saksılardaki çiçekler yeniden bir elden geçirildi. Sardunyeler ise yeniden baş köşeye kuruldu :) Balkon biraz ferahladı. Zira oturacak yer kalmamıştı.  Ama balkonun işlevi asıl bundan sonra olacaktı. (( Daha; fındıklar, sarımsaklar, domatesler vardı kurutulacak. Ve bunlar da Ağustos güncesine gireceklerdi.)) Şimdilik bu kadar ipucu yeterli olsun. ;) 

Rutin ev işleri, maskeli-mesafeli ve temkinli alışverişler... Mutfak mesaileri, elde sürüklenen ve bir türlü bitirilemeyen kitap oku(yama) ma halleri, bastıran sıcaklarla bünyemin imtihanı, hafta sonu film günleri, uygulamalı- sanal resim dersleri derken... bir ay daha 'dolu-dizgin' geçti ömrümüzden.

İzlediğimiz filmlerin hepsini olmasa da beğendiğim birkaçını burada paylaşayım. Uzun zamandır komedi filmi seyretmiyorduk. 'Zaten hayatın kendisi, başlı başına trajikomedi! Gündem malum, hep sıkıcı, hep sıkıcı! virüs desen henüz gideceği yok!. Hiç değilse bizi kısa bir süreliğine de olsa dünyadan kopartacak, komik bir şeyler olsun hayatımızda, biz de şöyle ağız dolusu kahkahalarla gülelim!! :))' dedik! ;) 

Netflix'de Cem Yılmaz filmi imdadımıza yetişti!.

Karakomik Serileri'nin ilki 'İki Arada' Filmi.
Diğeri 'Kaçamak' Filmi. Biz 'İki Arada'yı izledik.

Cem Yılmaz'ın hem yönetip hem de başrol oynadığı 2019 yapımı "Karakomik Filmler" in oyuncu kadrosunda ise; Cem Yılmaz'ın yanı sıra, Zafer Algöz, Ozan Güven, Necip Memili, Özkan Uğur, Can Yılmaz, Cemre Ebuzziya, Uraz Kaygılaroğlu, Bala Atabek, Umut Kurt ve Cem Davran gibi isimler yer alıyor. Film, şehir hatlarında hizmet veren bir arabalı vapurda geçiyor. Başrolde ise Ayzek lakabıyla dikkatleri üzerine çeken garsonumuz Cem Yılmaz var.  Ayzek adı ise bir zamanlar benim de izlediğim 70'li ve 80'li kuşakların büyük bir çoğunluğunun aşina oldukları ve tüm dünyada büyük ilgi gören “Aşk Gemisi” dizisinin sempatik barmeni Isaac’tan geliyor. Filmin jenerik müziği de hep hafızalarımızda saklıdır. The Love Boat  bkz. 

Başrol karakterimiz Isaac'e hayrandır. Uzun yıllar gemide garson olarak görev yapan ve bütün dünyası arabalı vapur olan 'Ayzek' ezik bir kişiliktir. Ve birgün, vapur sahibinin el değiştirdiği haberi ile tüm personelde endişe içinde işi kaybetme korkusu sarar. Personel tek tek mülakata çağrılırken işte burada kişilerin içlerinde gizledikleri gerçek duygular da ortaya çıkar. Aslında film tam da bu minvalde gelişir. Ezik karakterli Ayzek artık iş arkadaşlarını kendisine rakip olarak görecek, içine düştüğü bu ruh hali içinde paranoyakça hezeyanlara kapılacak, kişilik çarpışması yaşayacaktır. Bir yanda arkadaşlık, birlik ve dayanışma gibi saf ve temiz duyguların hakim olduğu, güzel ve iyi ahlaklı olmanın kazancı diğer yanda ise; işi kaybetme korkusu içinde, maneviyatın yerini alan çıkarcılığın hüküm sürdüğü...ahlaki çöküşle iki arada bir derede kalan insanın trajedisi  anlatılıyor. Sosyolojik yönü ağırlıklı olan bir komedi filmiydi...

Diğer film ise;

"Cinayet Süsü" 2019 yapımı bir komedi filmi idi.. 

Filmde; Uğur Yücel, Binnur Kaya, Cengiz Bozkurt, Feyyaz Yiğit gibi oyuncular rol almış. 

Filmin konusu; adından da anlaşıldığı üzere ‘cinayet süsü’ veren bir seri katilin izini sürmektir! Deneyimli bir komiser ve ekibinin, daha önce hiç karşılaşmadıkları türden bir katili yakalayabilmek adına içine düştükleri komik haller, izledikleri tuhaf ve karmaşık yöntemler ve çözüm yolları arasında bir de aşk hikâyesi serpiştirilmiş film bizi kısa bir süreliğine de olsa gündemden koparmaya yetti.

Yabancı filmler içinde ise en son izlediğimiz film Polisiye bir dram filmi idi.
Nelson DeMille'in romanından uyarlanan ve gerçek bir hikâyeden oluşan
 'General'in Kızı' Filminin Seneryosu
Christopher Bertolini ve William Goldman imzasını taşıyor.

Simon West'in yönettiği filmin başrol kahramanı ise gençliğimizin
yakışıklı film yıldızlarından biri olan John Travolta idi.
Diğer oyuncular; Madeleine Stowe, James Cromwell, Timothy Hutton,
Clarence Williams, James Woods, Leslie Stefanson ve Daniel Van Bergen.

Bu film de yine, esrarengiz bir cinayeti konu ediniyor. Askeri kışlanın önünde, eğitim mahallinde çıplak bir vaziyette ve feci şekilde ölü bulunan genç kadın, Generalin kızıdır. Cinayeti araştırmak üzere, askeri bölgeye, Amerikan Ordusunun başarılı dedektifi Paul ve Sara görevlendirilir. Esrar perdesini aralayacak olan filmin başrol karakterindeki John Travolta'yı yıllar sonra muhteşem karakter oyunculuğu ile seyretmek güzeldi. Filmi ilgiyle izlediğimi belirtmek isterim.  

Okuduğum kitaplara hiç değinmeyeceğim...zira bu ay okuma girişimlerim hep yarım kaldı. Ya zamanım olmadı, ya da ben, okuma modunda olamadım!. Oysa okumayı sabırsızlıkla istediğim romanlar var. Onları şimdilik başucumda beklemeye aldım. Hemen elimin altında olmaları bana  her zaman iyi gelir. Çünkü aralarda göz gezdiririm hep. 

Sıcaklarda el yapımı limonatalar içimi ferahlatırken, bu süreçte mutfakta, balkonda...Ot Dergisi yazarlarının kaleme aldığı kısa ve lâkin şahane hikayeler ile edebi dünyanın zenginliklerinden yine de nasibimi aldım. 

***

Javad Soleimanpour Hoca'nın rehberliğinde online almakta olduğum
pastel çalışmalarım oldukça yoğun ve keyifli bir şekilde devam ederken...

©EsinBozdemir.art

"Çikolata Renkli" Çocuk (40x40)_2020

Temmuz ayı'nın finalini yeni bitirdiğim pastel portre ile noktalıyorum.
Dilerim arayı fazla açmadan yine buralarda olurum :)

Tüm okurlarıma ve değerli blog dostlarıma
sevgi ve selamlarımla...

Kalın sağlıcakla... 

♥

Esin Bozdemir

Haziran Ayı Güncesi