Aydınlık yarınlara doğru kanat çırpma zamanı

“Siz savaş istiyorsunuz. Ben barış istiyorum. Siz yoksulluğa yardım etmek istiyorsunuz. Ben yoksulluk ortadan kalksın istiyorum. Siz savaşçı istiyorsunuz, ben yurttaş. Siz erkek, kadının efendisi olsun istiyorsunuz, ben erkek kral, kadın kraliçe olsun istiyorum. Eşitlik istiyorum!”

Feodalizme karşı amansız bir mücadele içinde olan ve 1793 Fransız Devrimi’ni hem yapan hem de sorgulayan Gauvain’in sözleri sanki bu güne de sesleniyor gibi!..

Geçmişte yaşanılan direniş hareketleri, ayaklanmalar, devrimler...toplumların yaşantısında hep derin izler bırakmıştır. Sezgileri, hissedişleri, duyarlılıkları ile sıradan insanların bir adım daha önünde duran sanatçılar ise; kimi yontularına, beyaz perdeye, dizelerine, kimi romanlarına,  bestelerine yansıtmış toplumun içinde yaşadığı acıları, kederleri, sevinçleri ve umutları...  Şu bir gerçek ki çok masum bir eylemle başlayan, gencecik fidanların, güzel insanların, barışın, beraberliğin en güzel sunumunu yaşadığımız  ‘Gezi Parkı’ direnişi ‘celladın kılıcıyla hançerlenerek!’ güzelliğine gölge düşürülmek istenilmiştir... inanılmaz bir sertlikte şiddet içeren görüntüler ve acı kayıplar karşısında hissettiğimiz duyguların tarifi imkansız!.

Tüm dünyaya örnek gösterilecek bir duruşu olan, onurlu mücadelenin rengi, pembeydi oysa ki!.. ille de kan kırmızısı mı olmalıydı!.. Biz barbarlığı ortaçağda kaldı zannediyorduk!.. ağaçları kesen zihniyet gencecik bedenleri de zehirleyerek yok etmek istemişti!.. Bu zalimliği düşman yapmaz!. Demokrasi bu mu şimdi! insanlık mı bu!.. ne vicdana ne Müslümanlığa sığabilir tüm bunlar...  Oysa bu bir özgürlük mücadelesidir!.. Direnişi tek bir ağaçla sınırlamak diğer yaşayan canlılara haksızlık olur!.. verilen mesajı anlamazdan gelmek olur!.. Bu direniş özgürlüklere engel olan zihniyete karşı bir duruştur!.. düşüncelere, sanata, yaşama ve hayatımızın tüm evrelerine karşı yapılan engellemelere, baskılara karşı bir direniştir...

Oysa biz demokrasi ile yönetildiğimizi zannediyorduk!..

Özgür değilsek eğer yaşamamızın ne anlamı olabilir ki!.. Özgür değilsek eğer üretemeyiz, gelişemeyiz, kalkınamayız... örümcek ağı kaplayan zihinlerde akıl da tutulur, hapsedilir, duygular da körelir!. yılanlar, çiyanlar ve akreplerle boğuşup duran insan, çareyi de yılanlarda, yalanlarda arar. Özgürce uçamayan insan, göğün maviliğini, güneşin ve gökkuşağının renklerini de göremez!..

Ama bu halk gerçekleri görmüş ve ayağa kalkmıştır bir kere!. Sanatla, kültürle, bilgiyle beslenen ince zekaların, yaratıcılıkların gücü içinde ve aynı zamanda yaşadıklarından ders alarak daha da bilinçlenerek, örgütlenerek onurlu mücadelesini sürdürecektir ... Pesimistlik, tembellik hiç yok... arı gibi çok çalışıp, umutla ve dört elle yıkılan cumhuriyeti ayağa kaldırmak hepimizin görevi ve borcudur.

Şimdi zamanıdır özgürlük kitaplarını okumanın...
Feodaliteyi,  otoriteyi, totalitarizmi, demokrasi kavramlarını, rejimleri sorgulayıp, yeniden yeniden okuyup, düşünmenin zamanıdır!.. Düşünemeyenlerin acizliği içinde teslim olmak, boyun eğmemizi istedikleri karanlık girdaplarda boğulmak istemiyorsak eğer!.. aklın, vicdanın ve bilginin ışığında yol almamız gereklidir.

Özgürce yaşamak hepimizin hakkıdır!
Atatürk'ün ışığında, ellerimizde bayraklarla  dimdik,
onurlu bir şekilde yürüyen koskocaman bir halkız biz!..
 
 

 

Ve sanatın insanı nasıl güzel kıldığına şahit olduğumuz öylesine anlamlı günler yaşamaktayız ki!..
Böyle bir Atatürk gençliği varken... böyle bir halk varken... Ne Mutlu bize...

NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE!..

Sivil İtaatsizlik Kavramı ve
"Duran Adam" @Zeugma

Görsel: deviantart