Arjantin Sinemasından bir güzel film - Saygın Vatandaş

Nihayet kış varlığını hissettirdi ve 'ben geldim' dedi artık. 'Hoş gelsin' diyelim o zaman. Sıcacık bir çorba, sıcacık bir çay veya kahve, içimizi ısıtan ve yapmaktan keyif aldığımız güzel şeylerle biz kışa hazırız. Her mevsimin yeri ayrı." 'Yaz' yaz olduğunu, 'kış' kış olduğunu bilmeli! " derdi büyüklerimiz eskiden. Çünkü kış oldu mu karı, ayazı, boranı olacak ve zamanı geldi mi gösterecek kendini. Bahar desen öyle, zamanı gelince tomurcuk açacak, çiçeklenecek dallar, ama hep zamanında, mevsiminde. Şimdi ise mevsimler de yer değiştirdi. Ne yazlar, ne de kışlar zamanını biliyor artık!. Kimi çok geç kalıyor, kimi de gitmek bilmiyor!. Tek insanlar değil pusulasını şaşıran! mevsimler de şaşkın.

Ancak biraz geç, yada erken de olsa, yine de iyi ki dört mevsimi doyasıya yaşayabildiğimiz bir coğrafyaya sahibiz. Şükür etmemiz için sebep çok aslında. Yeryüzünde, güneşe, gün yüzüne hasret nice insan var. Diyeceğim o ki yaşadığımız her anın, yazın, kışın, baharın...kıymetini bilmek gerek.Ve hep şükretmek!. Ben payıma düşen neyse bu hayatta istisnasız şükrettim hep. Karın yağdığını görmek dahi çocuk gibi şenlendirmeğe yeter beni!. Beyaz rengin içimizi aydınlatan huzuruna, saflığına kim itiraz edebilir ki!. Sonra onca mikrop yoksa nasıl temizlenir! Keşke yaşadığımız şehirler de bu kadar kalabalık olmasa! trafik bir işkenceye dönüşmese. İnsanlar bu kadar çok stres yüklenmese!. Bunlar enerjiyi tüketen şeyler. Ama ben yine de tüm bunlara sebep olanın yine biz insanlar olduğunu düşünürüm hep. Yoksa mevsimlerin, doğanın hiç aksatmadan sürdürdüğü bu muhteşem döngünün bunda hiçbir suçu yok. Çünkü onun dengelerini de bozan yine hep 'insan'.

Neyse efendim,  yazımız, kışımız ve bizim havamız böyledir. Ve kışın en çok sevdiğimiz şeylerden biri de daha çok 'film seyretmek' tir. Sinemada o büyük perdenin karşısında film seyretmenin yeri başka olsa da, sıcacık evin konforunda film seyetmek de bir başkadır. İstediğim yerde filmi durdurabildiğim, kahvemi, çayımı içebildiğim... denetimin tamamen bana ait olduğu, evimde film seyretmek gibisi yok. Ve biz film sezonumuzu açmış bulunmaktayız. Şu aralar peş peşe filmler izledim. Aksiyondan, tarihi filmlere, bilim kurgudan, biyografi türlerine kadar. Özellikle dünya sinemalarına ait seçtiğim filmlerden biri olan Saygın Vatandaş Filmini çok beğendim.

Yönetmenliğini, Gaston Duprat ve Mariano Cohn ikilisinin yaptığı ve başta Goya ödülü olmak üzere bir çok ödül alan 2016 yılı yapımı Arjantin filmi Saygın Vatandaş (El Ciudadano Ilustre)  Film, ünlü bir yazarın, sanat ve toplum ilişkisini irdeliyor. 

Başrol Oyuncular: Oscar Martínez, Dady Brieva, Andrea Frigerio, Nora Navas, Manuel Vicente

Tür: Komedi, Drama

Film, Nobel edebiyat ödülü alan bir yazarın, kazanmış olduğu ödülü, yazarlık kariyerinin düşüşü olarak görmesi ve bunun üzerine yaptığı ilginç bir konuşmasıyla başlıyor. Bu ilginç konuşmanın küçük bir bölümü paylaşmak istiyorum öncelikle.

"Nobel edebiyat ödülü'nü almak konusunda iki farklı duygu hissediyorum. Bir yandan gururum okşandı, gerçekten okşandı, ama diğer yandan ve bu acı duygu içimde çok daha ağır basıyor. Benim inancıma göre bu tür oy birliği ile alınmış onay kararı bir sanatçının çöküşüyle doğrudan ve şüphe götürmez şekilde alakalıdır. Bu ödül şunu kanıtlıyor; eserlerim kişilerin zevkleri ve ihtiyaçlarıyla aynı görüşte; Yargıçların, uzmanların, akademisyenlerin ve kralların. Açık bir şekilde, ben sizin için en konforlu sanatçıyım. Ve bu konforun her artistik eserde bulunması gereken ruhla çok az ilgisi var. Sanatçıların sorgulaması ve şaşırtması gerekiyor. Bu yüzden bir sanatçı olarak ulaşabileceğim son noktaya gelmekten pişmanlık duyuyorum. Ancak hissettiğim en kalıcı duygu şu aslında; gururuma yediremediğim, ikiyüzlü bir şekilde beni kızdıran, yaratıcı macerama son vermeye karar verdiğiniz için size teşekkür etmektir. Ama lütfen bunları söyleyerek sizi suçladığımı düşünmeyin sakın. Gerçek bu değil. Burada suçlanacak tek kişi var. O da benim. Çok teşekkür ederim."

O zaten ünlü bir yazardır, ancak aldığı bu ödülle bir anda etrafında büyük bir medya ordusu oluşur. Herkes kendisiyle röportaj yapmak istemektedir. Tüm ödül törenlerini ve röportaj taleplerini geri çevirmesine rağmen tek bir davet onun kararını değiştirir.  Bu davet, onun doğup büyüdüğü, romanlarının beslendiği ve yıllardır görmediği, Arjantin’in küçük bir taşra kasabasından gelir. Bu daveti uzun tereddütlerinin ardından kabul eder. 40 yılın ardından ilk kez gittiği kendi kasabasında anılarıyla yüzleşecektir ve sonra yaşayacakları ise!.. Şöhretli bir insanın, en çok da kendi doğup büyüdüğü yerde karşılaştığı şeyler, kendisini büyük girdabın içinde bulacağı o duygu durumları...ancak bu kadar iyi perdeye aktarılabilirdi. Yaşadığı traji komik olaylar aslında insanın hiç değişmeyen yönlerini bize bir kez daha anımsatıyor.  

Eski arkadaşların, dostların, sosyal çevrenin hal ve tutumları; modern hayattan uzak, taşrada dingin yaşamların, aile hayatlarının perde arkasını yansıtırken;  Nobel ödüllü sanatçının kasabada ki cehaletle yüzleşmesini ve aynı zamanda yazarın  -yazarlık- kibrine dair eğilimlerini de gözler önüne seriyor. Ayrıca asıl olması gereken “sanatçı bakış açısı” ve yaratıcılık ile ilgili düşünceleri ise çok güzeldi.

Saygın Vatandaş Filmi, şan-şöhret, edebiyat,  kültür, sanat ve insan davranışları üzerine düşündüren çok güzel bir filmdi. Ben filmi çok beğendim, bu yüzden izlediğim filmlerin hepsini olmasa da özellikle bu filmi sayfamda tanıtmak istedim. Filmin sonunda ise "yaratıcı yazarlık" üzerine çok güzel bir replik vardı. Ancak onu söylemeyeyim, siz en iyisi filmi izleyin.

Şimdiden iyi seyirler dilerim.

Esin Bozdemir