Geçen yılın ardından...

2018'den 2019'a izler ve yansımalar

Yıllar ne çabuk geçiyor. ‘Zaman’ derseniz, o en büyük sermayemiz. Ve biz, her geçen gün sermayemizi tüketiyoruz. Yazarın söylediği gibi; "Zaman hayatın sayfalarıydı. Okunduğu anda silinip giden satırlardı ömür."*

Koskoca bir yılı devirdik ve yeni bir yıla daha “merhaba” dedik. Sanki dün gibi kutladığımız onca yıl, ne çabuk akıp geçti hayatımızdan!. Kimi yılları hiç anlamadık, eşiklerden atladığımız yıllar da oldu! kimi yıllar var ki, yüreğimize hançer saplanırcasına; kanatarak, derin yarıklar açarak… kazıyıp geçti ömrümüzden.  İşte 2018’de benim ve ailem için, çok ama çok zor bir yıl oldu. Ve ömür defterime şerh koyacağım bir çentik bıraktı geriye.

Oysa güzel bir şekilde karşılamıştım 2018’i. Bir yıl önce gerçekleştirdiğimiz Endülüs gezimizde, Malaga’da dolaşırken, Picasso’ya söz vermiştim! İşte o sözü tutmuş ve 2018’in başlarında, çok sevdiğim resim çalışmalarına -birkaç yıl aradan sonra- yeniden başlamıştım.

Pablo Picasso ve bendeniz :)

Haftanın birkaç günü Resim Atölyesi'nde, diğer günler sanatsal etkinlikler, sergiler ve kitaplarla içimden geldiğince dingin bir şekilde zamanımı geçirirken...bir yandan eski dostlarla buluşmuş, aradan geçen onca yılın ardından, hayatlarımızın özetini, dört beş saate sığdırdığımız muhabbetlerle özlem gidermiştim. Özellikle Londra yaşamımda ayrı bir yeri olan arkadaşımla buluştuğum için oldukça mutlu olmuştum.

Bu arada yazılarını ilgiyle takip ettiğim ve bir gün görüşebilmeyi ümit ederek daima gönül birliği içinde olduğum blog dostlarımla da hayatın akışı içinde yol almaktaydım. Bazılarıyla görüşebilme fırsatını yakalayabilmiş ve daha buluştuğum anda tahminlerimde yanılmadığımı görerek sevinmiş, tanımaktan mutlu olmuştum. Sevgili blog arkadaşım 'Klio'nun Şarkısı' ile tanıdığınız Sezer ile ilk buluşmamız iki yıl önce İstanbul'da :) ikinci buluşmamız da bu yıl, spontane bir şekilde Venedik'te! gerçekleşmişti ;)

Sezer'cimle zamanın nasıl geçtiğini anlayamadığım buluşmalarımızın anısına
hatıralık fotoğraflarımızdan bir kolaj ;)

İşte böyle “bloglar iyi ki var! iyi ki varsınız sevgili dostlar!. “ dediğim günleri yaşamaktaydım...

Bloglar da koca bir dünya!. Yazmak hepimizi rahatlatıyor, paylaşmak çoğaltıyor, öğretiyor. Neredeyse on yıldır takip ettiğim blog dostlarım var. Az bir zaman değil bu!. Yüz yüze gelemesek de birbirimiz hakkında bir hayli fikir sahibi olduğumuz doğrudur. Hayatıma bir şekilde dokunan ve anlarımı değerli kılan blog dostlarımın olduğunu bilmek ayrı bir güzellik… Çünkü insanız sonuçta! içimizi açmaya ve kelimelerimizle birbirimizle köprüler kurmaya da ihtiyacımız var. / Bu yüzden aklımda olan ve  görebilmeyi arzu ettiğim blog dostlarımla da bir gün bir yerlerde buluşabilmeyi ümit ediyorum./  Şairin dediği gibi;  hayat kısa, kuşlar uçuyor!..

Diğer yandan, ülkemizin sürekli değişen gündemine bir yenisi eklenmiş ve baş role “dolar” oturmuştu!. her ne kadar dolar endekslerinin sürekli inişli çıkışlı hareketleriyle piyasalar sarsılsa da, her koşula uyum sağlamayı becerebilen, ayağını yorganına göre uzatmayı bilen bir insan olarak çok da zorlanmayacaktık bu durumdan.  Ne de olsa elindekilerle yetinmeyi bilen, küçük şeylerle de mutlu olabilen bir yapım var benim.  Böyle anlarda;  “ yeter ki Allah sağlık versin” der geçerim.  Sağlığın en büyük zenginlik olduğunu, bizzat yaşamışım ömrümde. Sen varsan, her şey var bunu bilirim. Ve, her anın ne kadar değerli olduğunun da farkındayım.

Zaman geçiyor ve yaşadığın, hep yanına kâr kalıyor! Çünkü hiçbir şey olduğu gibi durmuyor, zamanla coğrafyalar da, insanlar da değişiyor!.  Bu yüzden planlarımızı da öncelik sırasına göre değerlendirip, kimilerini eledik, kimilerinden de taviz vermedik. Yıl içindeki gezme maceralarımıza belli kotalar koyduk ve bütçemizi sarsacak hareketlerden kaçınmaya çalıştık. Çünkü bir önceki yıldan hayalini kurduğumuz bir Orta Avrupa Gezisi vardı. Öncelikle kredimizi bu geziye ayırdık ve 2018’de de biz, bir hayali daha gerçekleştirmiş olmanın mutluluğunu yaşadık.  Tersini de yaşayabilir, bu geziye çıkamayabilirdik de! yine de bunu sorun etmezdim. Gezmeler de ertelenebilir elbet! “yeter ki sağlık olsun, sevdiğim, sevdiklerim benimle olsun!” derim.

Buraya kadar hemen her şey ‘çok şükür’ diyeceğim bir akıştaydı yaşamımızda. Ancak ne olduysa Ağustos sonunda, büyüklerimize gerçekleştirdiğimiz bayram ertesinde oldu.  Ve “hayat sen planlar yaparken başına gelenlerdir!” sözünü kanıtlarcasına, bizim dışımızda gelişen başkaca planlar yürürlüğe girdi ve yaklaşık iki ay içinde babamızı bizden aldı! Ölümün o soğuk nefesi iliklerimize kadar işledi. İnsanın kendi babası olunca kabullenmesi de ne zor oluyor. Hayat damarlarımdan biri kesildi adeta,  eksildik, can evimizden vurulduk!.   

Yaşam bir döngü ve sürekli ilerliyor. Küçükler hızla büyüyor, büyükler yavaşça küçülüyor! sonra küçüle küçüle, bir gün geliyor kuş olup, uçup gidiyor!  Bazen sıralı, bazen sırasız bir sonla yaşam/lar bitiyor. Sermayemizse her geçen gün azalıyor. Neşe ve keder sanki hep kol kola geziyor. Ve böyle anlarda devreye aile içindeki dayanışma ruhu giriveriyor. Yaşadığımız zorlu süreçlerde, en büyük desteği ve dayanma gücünü aile bireylerinin kenetlenmesiyle yumuşatmaya ve yaralarımızı sarmaya çalıştık. Sonra, herkes yavaş yavaş kendi iç dünyasına döndü, hayatın akışı içinde dengelerini bulmaya çalıştı. Her ne kadar, zamanla acılar küllense de, yeri doldurulamaz canların sızısı kolay kolay geçmiyor. Can evine düşen kor bir başka yakıyor!. 

Albümdekiler romanını imzalarken, Değerli Gülsen Varol  Hocam.  

2018 sadece kendi hanemizde değil, blog camiasında da arka arkaya yaprak dökümlerinin yaşandığı bir yıl oldu. İlk önce, blog yazılarının ardından bir şiir kitabı ve öykü romanı çıkaran Mehmet Osman Çağlar’ı, ardından kalemine hayran olduğum, kendisini blog üzerinden takip edenlerin çok iyi bildiği, öğretmen kimliğinin yanında, çok iyi bir şair ve usta bir yazar olan Değerli Gülsen Varol Hocamızı kaybettik! İnanmakta zorlandığım bu acı kayıplar, beni oldukça etkiledi ve hayatın gerçek yüzünü bana bir kez daha anımsattı. Ölüm kaçınılmaz bir gerçek/ti! Onlar şimdi geriye bıraktıkları eserleriyle daima anılacaklar. Ruhları şad olsun. İşte bu yüzden 2018, kendi ve yakın çevremiz için oldukça zor bir yıl oldu. 

Kitaplara sarılarak ve renklerin dünyasına dalarak yaralarımı sarmaya çalıştığım ve çokça kendimle baş başa kalmaya izin verdiğim 2018’e bu şekilde kırık bir kalple ve dualarla veda ettim.

Tüm bunları yaşarken kafamı toparlamakta güçlük çektiğim ve bu yüzden ilk defa uzun aralıklar vererek yazdığım Orta Avrupa Gezimizi de bir an önce tamamlamak istiyorum.  Daha sonra ayrı bir yazıda resim çalışmalarımdan da bahsederim.

Dilerim 2019, hepimiz için umut dolu bir yıl olur. Öncelikle sağlığımız yerinde ve sevdiklerimizle birlikte hayatın içinde var olmaya ve hayallerimizi yaşama geçirmeye devam ederiz.

Ömür defterinize güzel şeyler yazmanız dileklerimle... 

Esenlikle kalın sevgili dostlarım!.

Esin Bozdemir


*İsmail Güzelsoy, "Değmez" 
Not: Bold olarak yazdığım kelimelere tıklarsanız ilgili linklere ulaşabilirsiniz.